Fallout oyunlarının hevesli bir hayranı olarak, gulyabaniler ve akıncılarla dolu kıyamet sonrası çorak bir araziyi keşfetmenin bazen oyun deneyimine kasvetli bir gölge düşürebileceğini inkar edemem.
Ancak Bethesda, ortaya çıkarılacak gezegenler ve çözülecek kozmik gizemlerle dolu geniş bir evrende RPG ustalığını açığa çıkarmaya hazır olduğundan Starfield’ın cazibesi temiz bir nefes gibiydi. Elder Scrolls’un, “No Man’s Skyrim” olarak adlandırılabilecek bir füzyon olan Hello Games’in No Man’s Sky’ıyla buluştuğunu hissettim.
Starfield vaadine sadık kalarak potansiyeli yayıyor. Evren çok geniştir ve ana olay örgüsü, keşif ve vahiy heyecanı etrafında dönmektedir. Evrenin kökenlerini ve insanlığın onun içindeki önemini ortaya çıkarmak amacıyla uzayın en uzak köşelerine yolculuklara çıktım, tuhaf ve tehlikeli bölgelere girdim.
Tanıdık Bethesda RPG planına sadık kalan oyun, temel özünü koruyor. Görevlerin ölçeği daha büyük olmasına rağmen, anlık aktiviteler nispeten tanıdık kalıyor.
Ayrıca OKUYUN| Civilization VI’yı Steam’de yalnızca 5,99$’a edinin
Starfield, Bethesda’nın bugüne kadarki teknik açıdan en gösterişli sürümünü temsil ediyor.
Starfield’a adım atmanız mütevazı ve karmaşık bir şekilde başlıyor; tozlu bir dünyada kazara potansiyel olarak dünya dışı kökenli gizemli bir esere rastlayan bir madenci olarak rol alıyorsunuz.
Garip bir şekilde, bu eser metafizik düzeyde sizinle rezonansa girerek “2001: A Space Odyssey”deki akıl almaz anları hatırlatan uhrevi bir deneyime yol açıyor. Bu keşif sizi, çekingen bir ilahiyatçıdan bir kovboy filizine ve tüm işletmeyi finanse eden zengin bir patrona kadar çeşitli kaşiflerden oluşan Constellation ekibine doğru yönlendiriyor.
Constellation’ın özü, Jules Verne’in bir Star Trek bölümü için görevlendirilen eseri gibi hissettiriyor; bir keşif ve keşif öyküsü için mükemmel bir katalizör. Grubun eserlerin önemi konusundaki kavrayışı sınırlıdır, ancak bu kutsal emanetlerin önemli bilgiler içerdiğine olan inançları konusunda kararlıdırlar. Sonuç olarak, Starfield’ın özü bu esrarengiz eserlerin arayışı etrafında dönüyor.
Kıyamet sonrası galaktik destan ton ve kapsam açısından önceki Bethesda oyunlarından farklı olsa da oynanış temeli oldukça benzer kalıyor. RPG-shooter füzyonu, oyunculara karakterlerini çeşitli nitelik ve becerilerle şekillendirme özgürlüğü veriyor. Karakter gelişimindeki seçimler sıklıkla görev yaklaşımlarını etkiler; Müzakereler bir kez hedeflerinizi güvence altına alabilirken, diğer durumlarda savaş becerisi gerektirir.
On yıllık bir oyun olarak, tıpkı Fallout’ta yaptığım gibi, sosyal becerileri vurguladım çünkü Starfield’ın savaş mekaniği onun en güçlü özelliği değil. Oyun, çeşitli silahlar ve birinci şahıs nişancı bakış açısıyla göründüğü gibi görünse de, Destiny gibi oyunların hassasiyetinden yoksundur.
Yakın mesafeden yapılan atışlar zaman zaman başarısız olduğundan nişan almak garip gelebilir. Fallout benzeri bir VATS sistemi, sözde sıra tabanlı çatışmalar sunarak savaşı zenginleştirebilirdi. Starfield’ın nişancı mekaniği yeterli olsa da, iddialı RPG unsurlarının arka koltuğuna oturuyor ve beni beceri puanlarımı ikna yeteneklerine yatırmaya teşvik ediyor.
Diyaloglar bütünleyici olmayı sürdürüyor ve karakterlerle yakından samimi alışverişler sunuyor. Konuşmalar arkadaşlarınızla bağlantı kurmanıza ve önemli bilgiler toplamanıza yardımcı olur. Sürekli olarak iyi hazırlanmış ve ikna edici performanslar sunan sesli diyalogların yüksek hacmi hayrete düşürüyor. Birden fazla karakterin konuştuğu anlar bazen garip gelse de genel deneyim sizi anlatının içine çekiyor.
Ateş etmek ve dövüşmek Starfield’ın en güçlü yanı olmasa da rol yapma unsurları mükemmeldir.
Oyun, avatarınızın seçimlerinizin bir yansımasına dönüşmesine olanak tanır. Benim durumumda, kendi kimliğimi karaktere kanalize ettim – keşfetmeye hevesli, istekli bir maceracı, çatışma yerine diyaloga öncelik veren, teknik ayrıntılardan kaçınan ve ara sıra ebeveynleri çağrı üzerine ziyaret eden.
Galaktik destan, uzay temalı ortamıyla yeni oynanış özellikleri sunuyor ve No Man’s Sky ile karşılaştırmalar yapıyor. Yerel flora ve fauna hakkında bilgi edinmek için bir tarama aracıyla birlikte sayısız gezegene iniş yapma yeteneği derinlik katıyor. Ancak anlamlı keşifler genellikle tek başına yapılan keşiflerden ziyade görevlerle çakışıyordu. Uzay gemilerine pilotluk yapmak, görsel olarak çekici olsa da, biraz titizlik hissi uyandırdı. Potansiyel uzay savaşlarından kaçınmak için sıklıkla hızlı seyahati tercih ettim.
Starfield’ın ana görev serisi beni en çok büyüledi. Hikaye yavaş yavaş gelişiyor, tuhaf kozmik fenomenleri araştırıyor ve hayranlığımı tetikliyor. Anlatı, uzay araştırmalarının kökenleri ve insanlığın göksel yolculuğu hakkındaki derin soruları araştırıyor. Beklenmedik bir ölüm, yoldaş seçimimi yeniden yönlendirse de, karakterler yolculuğu zenginleştiriyor.
Starfield’ın tüm yönleri aynı şekilde parlamaz. Bazı ikincil hikayeler, alışılagelmiş bilim kurgu kinayelerini yansıtan türev hissi veriyor. Ana anlatı farklı kalsa da diğer yönler tanıdık geliyor. Popüler kültür figürleri ve fenomenleriyle ara sıra yaşanan esrarengiz benzerlikler, özgünlük hakkında soru işaretleri uyandırıyor.
Ancak yan görevlerin ve geniş dünyaların iyi yanları da var. Bazı gezegenlerin büyüklüğü, daha geniş Starfield evreninde bir mini oyun sunuyor. Yan görevler büyüleyici ve sıradan arasında gidip geliyor ve çoğu zaman en beklenmedik anda sürprizleri ortaya çıkarıyor.
Ayrıca OKUYUN| Hayranlar Rainbow Six Siege’in son güncellemesinden hayal kırıklığına uğradı, Ubisoft tepkiyle karşı karşıya
Şaşırtıcı bir şekilde Starfield, göreceli olarak hata eksikliğiyle etkileyicidir. Bethesda’nın aksaklıklarla ilgili itibarı buraya yansımıyor; ilginç olaylar devam etse de oyun mükemmel durumda. Tuhaf karakter fiziği ve ara sıra görünmez nesneler ortaya çıktı, ancak bu hatalar oyunu nadiren bozdu. Geçmiş Bethesda oyunlarında yaşadığım hayal kırıklığından çok farklı.
