Dodgers'ın hafta sonu dört maçlık zorlu bir seriye girmek için Cincinnati Reds'e karşı yaptıkları gibi galibiyetler elde etmek zorunda kaldığı günler var.
Sonra, Pazartesi gibi, Dodgers'ın rakip atıcıya hücum ettiği, erkenden büyük bir liderliği ele geçirdiği, ardından hız kontrolüne geçtiği ve bu sezonun başlarında stressiz galibiyetleri rutin bir olaya dönüştürdüğü günler vardır.
Kulübün Dodger Stadyumu'nda Arizona Diamondbacks'i 6-4 yenmesi tüm bu tanıdık, tek taraflı özellikleri taşıyordu.
Dodgers, Freddie Freeman'ın grand slam'iyle üçüncü vuruşta altı koşu boyunca patladı. Diamondbacks'in kısa süreli liderliğini sildi ve üçüncü turun zirvesinde Joc Pederson'ın RBI single'ını hızla sildi. Daha sonra anahtarları başlangıç atıcısı Yoshinobu Yamamoto'ya devretti ve Japon çaylaktan iki sayılık, 6-⅓'lik güçlü bir başlangıç elde etti.
Diamondbacks'in sekizinci turda dört turluk açığını yarıya indirdiği ve Dodgers'ın mahvolmuş bir arenada düşük kaldıraçlı uzun kurtarıcı Elieser Hernández'i arka arkaya sayıya çevirdiği geç dönem dramları yaşandı.
Ancak her zamanki gibi kulüp, işler gerçekten ilginçleşmeden kapıyı kapattı ve Daniel Hudson'dan dokuzuncu atışta basit bir kurtarış yaparak üst üste dördüncü galibiyetini aldı.
Teknik direktör Dave Roberts kulübün üçüncü atış patlaması hakkında şunları söyledi: Gerçekten iyi bir hücum vuruşuydu.
Roberts'ın tek gerçek şikâyeti mi?
“Keşke bu gece bunlardan daha fazlasını bir araya getirebilseydik,” dedi, “potansiyel olarak yakınımızdan uzak durabilmek için.”
Ancak sonuçta, ana dallarda en iyi üçüncü rekora sahip olan ve 50 maçlık seride 33-17 ile en çok sekizinci galibiyet elde eden Dodgers için daha fazla üretkenlik gereksiz olurdu. Serinin Los Angeles tarihindeki sezon.
Büyük fark, Yamamoto'nun çoğunlukla stressiz 100 atış yapmasına olanak sağladı; bu, büyük lig başlangıcında şimdiye kadarki en yüksek atıştı ve sekiz sayı atarak ERA'sını 3,17'ye düşürdü.
Yamamoto, tercümanı aracılığıyla, çok fazla nefes alma alanı sağlayan atışlarla ilgili olarak “Bunun faydası var” dedi. “Sanırım oyunun çok sıkı olduğu zamanlarda olduğundan daha farklı şeyler yapabilirim.”
Yedinci çeyreğin başında Teoscar Hernández'i (şu ana kadar 50 maçın hepsine başlayan oyuncu) çıkardıktan sonra bu, Roberts'ın yıldız oyuncuya biraz dinlenme olanağı sağladı.
Bu aynı zamanda Dodgers'ın sezon başındaki hızlı temposunu korumasını sağladı ve Mayıs ayındaki rekorunu 14-4'e yükseltti.
Roberts, “Üzerinde bulunduğumuz bu sıcak seride atış bizim için itici güç oldu” dedi.
Ancak kadrosundaki altı turluk patlama Pazartesi günü en önemli olaydı.
Üçüncü atış hücumu, Kiké Hernández'in tek başına skoru eşitleyerek çerçevenin dışına çıkmasıyla hızlı bir şekilde başladı.
Dodgers bundan sonra Arizona atıcısı Slade Cecconi'nin her yerine atladı.
Miguel Rojas ve Mookie Betts yalnız kaldı. Shohei Ohtani beş adımlık bir yürüyüş yaptı. Daha sonra Freeman dizlerine 2'ye 1 hızlı top atarak orta sahaya büyük bir slam (kariyerinin altıncısı) ezdi ve 37.634 kişilik seyircinin kısa bir perde çağrısı kazanmasını sağladı.
Freeman, “Çok hoş,” dedi. “Her gün çalışıyoruz, her gün çalışıyoruz ve taraftarlar oyunlardaki küçük şeyleri takdir ettiğinde, hepimiz oynayıp kazanmaya çalıştığımızda, bu iyi hissettiriyor.”
Bir sonraki vuruşta Will Smith, sezonun beşinci golünü atarak Dodgers'ın sezonun ikinci en yüksek skorlu atışını (ve 14. atışta en az dört tur atarak) tamamlamak için iyi bir önlem aldı.
Roberts, “İster çarpık bir sayı olsun ister bir tür stres yaratsın, her vuruşta koşular yapabilmeliyiz” dedi. “Tıkladığımızda olan şey budur.”
Bundan sonra Yamamoto'nun işi kolaydı: Yedi vuruş, bir yürüyüş ve sakatlık geçiren Diamondbacks'ten (22-26) birkaç meşru tehdit içeren bir başlangıçla vuruş bölgesini doldurun, hasarı sınırlayın ve mümkün olduğu kadar derine atış yapın.
Ayın başında Phoenix'te altı atış sırası atan Yamamoto, “Bu dizilişi onlarla ilk karşılaştığımda öğrendim” dedi. “Yani bu benim için biraz avantaj oldu.”
Pazartesi günü bu, 2024 sezonuna hızlı başlangıçlarını sürdürmek için kazanmayı bir kez daha kolaylaştıran güçlü Dodgers için birçok avantajdan biri olarak kabul edildi.
Sheehan güncellemesi
Yedi gün önce doktorlar Emmet Sheehan'a bir seçeneği olduğunu söylemişti.
Ameliyatı atlatmaya çalışın ve hasta kolunun eninde sonunda iyileşeceğini umun ya da Tommy John ameliyatı geçirip gelecek yaz geri dönüş yapmayı deneyin.
Pazartesi günü sığınakta kolu askıda oturan Sheehan, ilk kez neden ikincisini seçtiğini tartıştı.
Sheehan, “Bunun ne anlama geldiğini biliyordum” dedi. “Açıkçası bu dünyadaki en iyi duygu değil.”
Buna rağmen Sheehan teşhisten korkmadı. Uzun vadeli görünümü konusunda endişeli görünmüyordu. Pazartesi günü gazetecilerle yaptığı sohbet sırasında, önündeki yaklaşık 13 aylık rehabilitasyon sürecinden pek de sarsılmış görünmüyordu.
Çoğu modern atıcı gibi o da yaralanmaların işin mesleki tehlikesi olduğunu biliyor.
Ve çoğu modern atıcı gibi o da operasyonun kariyerinde sadece bir dolambaçlı yol olmasını umuyor; Geçen yıl çaylak olarak 4.92'lik ERA ile 4-1'e giderken kaydettiği ilerlemenin, ameliyatın ardından bir yıl iyileşmesiyle silinmeyeceğini söyledi.
Bu yıl atış yapamamaktan duyduğu hayal kırıklığını “Şu anda bunu düşünmenin hiçbir anlamı yok” dedi. “Bir nevi bir sonraki şeye geçiyoruz, ilerlemeye, daha iyi olmaya ve gelecek yıl için sağlıklı olmaya çalışıyoruz.”
Sheehan ilk kez ilkbaharda kolundaki rahatsızlık nedeniyle (ve Pazartesi günü açıkladığı gibi daha önce açıklanmayan eğik bir gerginlik nedeniyle) sezon başlangıcını kaçırmaya zorlandığında yaralandı. Sheehan, bağlarının yırtıldığını hissettiğinde kimsenin atış yapmadığını söyledi. Hatta son haftalarda, dış sahada maç öncesi düzenli uzun atış seanslarını tamamlayarak hızlanmayı bile denemişti.
Ancak ağrısı geçmeyince doktorlar ona bıçağın altına girme zamanının gelmiş olabileceğini söylediler ve bu da onun, hasarlı bağ dokusuna ekstra destek sağlamak için dahili bir “destek” içeren bir Tommy John ameliyatı geçirme kararı almasına yol açtı.
Sheehan, “Önümde yapılacak çok iş var, ancak daha önce de büyük liglere çıkamayacağım ya da draft edilmeyeceğim gibi durumlar ile karşılaştım,” dedi Sheehan. “O kadar uzun süredir rehabilitasyona girmedim. Ama neye benzediğini biliyorum. O yüzden pek korkmuyorum.”
Sonra, Pazartesi gibi, Dodgers'ın rakip atıcıya hücum ettiği, erkenden büyük bir liderliği ele geçirdiği, ardından hız kontrolüne geçtiği ve bu sezonun başlarında stressiz galibiyetleri rutin bir olaya dönüştürdüğü günler vardır.
Kulübün Dodger Stadyumu'nda Arizona Diamondbacks'i 6-4 yenmesi tüm bu tanıdık, tek taraflı özellikleri taşıyordu.
Dodgers, Freddie Freeman'ın grand slam'iyle üçüncü vuruşta altı koşu boyunca patladı. Diamondbacks'in kısa süreli liderliğini sildi ve üçüncü turun zirvesinde Joc Pederson'ın RBI single'ını hızla sildi. Daha sonra anahtarları başlangıç atıcısı Yoshinobu Yamamoto'ya devretti ve Japon çaylaktan iki sayılık, 6-⅓'lik güçlü bir başlangıç elde etti.
Diamondbacks'in sekizinci turda dört turluk açığını yarıya indirdiği ve Dodgers'ın mahvolmuş bir arenada düşük kaldıraçlı uzun kurtarıcı Elieser Hernández'i arka arkaya sayıya çevirdiği geç dönem dramları yaşandı.
Ancak her zamanki gibi kulüp, işler gerçekten ilginçleşmeden kapıyı kapattı ve Daniel Hudson'dan dokuzuncu atışta basit bir kurtarış yaparak üst üste dördüncü galibiyetini aldı.
Teknik direktör Dave Roberts kulübün üçüncü atış patlaması hakkında şunları söyledi: Gerçekten iyi bir hücum vuruşuydu.
Roberts'ın tek gerçek şikâyeti mi?
“Keşke bu gece bunlardan daha fazlasını bir araya getirebilseydik,” dedi, “potansiyel olarak yakınımızdan uzak durabilmek için.”
Ancak sonuçta, ana dallarda en iyi üçüncü rekora sahip olan ve 50 maçlık seride 33-17 ile en çok sekizinci galibiyet elde eden Dodgers için daha fazla üretkenlik gereksiz olurdu. Serinin Los Angeles tarihindeki sezon.
Büyük fark, Yamamoto'nun çoğunlukla stressiz 100 atış yapmasına olanak sağladı; bu, büyük lig başlangıcında şimdiye kadarki en yüksek atıştı ve sekiz sayı atarak ERA'sını 3,17'ye düşürdü.
Yamamoto, tercümanı aracılığıyla, çok fazla nefes alma alanı sağlayan atışlarla ilgili olarak “Bunun faydası var” dedi. “Sanırım oyunun çok sıkı olduğu zamanlarda olduğundan daha farklı şeyler yapabilirim.”
Yedinci çeyreğin başında Teoscar Hernández'i (şu ana kadar 50 maçın hepsine başlayan oyuncu) çıkardıktan sonra bu, Roberts'ın yıldız oyuncuya biraz dinlenme olanağı sağladı.
Bu aynı zamanda Dodgers'ın sezon başındaki hızlı temposunu korumasını sağladı ve Mayıs ayındaki rekorunu 14-4'e yükseltti.
Roberts, “Üzerinde bulunduğumuz bu sıcak seride atış bizim için itici güç oldu” dedi.
Ancak kadrosundaki altı turluk patlama Pazartesi günü en önemli olaydı.
Üçüncü atış hücumu, Kiké Hernández'in tek başına skoru eşitleyerek çerçevenin dışına çıkmasıyla hızlı bir şekilde başladı.
Dodgers bundan sonra Arizona atıcısı Slade Cecconi'nin her yerine atladı.
Miguel Rojas ve Mookie Betts yalnız kaldı. Shohei Ohtani beş adımlık bir yürüyüş yaptı. Daha sonra Freeman dizlerine 2'ye 1 hızlı top atarak orta sahaya büyük bir slam (kariyerinin altıncısı) ezdi ve 37.634 kişilik seyircinin kısa bir perde çağrısı kazanmasını sağladı.
Freeman, “Çok hoş,” dedi. “Her gün çalışıyoruz, her gün çalışıyoruz ve taraftarlar oyunlardaki küçük şeyleri takdir ettiğinde, hepimiz oynayıp kazanmaya çalıştığımızda, bu iyi hissettiriyor.”
Bir sonraki vuruşta Will Smith, sezonun beşinci golünü atarak Dodgers'ın sezonun ikinci en yüksek skorlu atışını (ve 14. atışta en az dört tur atarak) tamamlamak için iyi bir önlem aldı.
Roberts, “İster çarpık bir sayı olsun ister bir tür stres yaratsın, her vuruşta koşular yapabilmeliyiz” dedi. “Tıkladığımızda olan şey budur.”
Bundan sonra Yamamoto'nun işi kolaydı: Yedi vuruş, bir yürüyüş ve sakatlık geçiren Diamondbacks'ten (22-26) birkaç meşru tehdit içeren bir başlangıçla vuruş bölgesini doldurun, hasarı sınırlayın ve mümkün olduğu kadar derine atış yapın.
Ayın başında Phoenix'te altı atış sırası atan Yamamoto, “Bu dizilişi onlarla ilk karşılaştığımda öğrendim” dedi. “Yani bu benim için biraz avantaj oldu.”
Pazartesi günü bu, 2024 sezonuna hızlı başlangıçlarını sürdürmek için kazanmayı bir kez daha kolaylaştıran güçlü Dodgers için birçok avantajdan biri olarak kabul edildi.
Sheehan güncellemesi
Yedi gün önce doktorlar Emmet Sheehan'a bir seçeneği olduğunu söylemişti.
Ameliyatı atlatmaya çalışın ve hasta kolunun eninde sonunda iyileşeceğini umun ya da Tommy John ameliyatı geçirip gelecek yaz geri dönüş yapmayı deneyin.
Pazartesi günü sığınakta kolu askıda oturan Sheehan, ilk kez neden ikincisini seçtiğini tartıştı.
Sheehan, “Bunun ne anlama geldiğini biliyordum” dedi. “Açıkçası bu dünyadaki en iyi duygu değil.”
Buna rağmen Sheehan teşhisten korkmadı. Uzun vadeli görünümü konusunda endişeli görünmüyordu. Pazartesi günü gazetecilerle yaptığı sohbet sırasında, önündeki yaklaşık 13 aylık rehabilitasyon sürecinden pek de sarsılmış görünmüyordu.
Çoğu modern atıcı gibi o da yaralanmaların işin mesleki tehlikesi olduğunu biliyor.
Ve çoğu modern atıcı gibi o da operasyonun kariyerinde sadece bir dolambaçlı yol olmasını umuyor; Geçen yıl çaylak olarak 4.92'lik ERA ile 4-1'e giderken kaydettiği ilerlemenin, ameliyatın ardından bir yıl iyileşmesiyle silinmeyeceğini söyledi.
Bu yıl atış yapamamaktan duyduğu hayal kırıklığını “Şu anda bunu düşünmenin hiçbir anlamı yok” dedi. “Bir nevi bir sonraki şeye geçiyoruz, ilerlemeye, daha iyi olmaya ve gelecek yıl için sağlıklı olmaya çalışıyoruz.”
Sheehan ilk kez ilkbaharda kolundaki rahatsızlık nedeniyle (ve Pazartesi günü açıkladığı gibi daha önce açıklanmayan eğik bir gerginlik nedeniyle) sezon başlangıcını kaçırmaya zorlandığında yaralandı. Sheehan, bağlarının yırtıldığını hissettiğinde kimsenin atış yapmadığını söyledi. Hatta son haftalarda, dış sahada maç öncesi düzenli uzun atış seanslarını tamamlayarak hızlanmayı bile denemişti.
Ancak ağrısı geçmeyince doktorlar ona bıçağın altına girme zamanının gelmiş olabileceğini söylediler ve bu da onun, hasarlı bağ dokusuna ekstra destek sağlamak için dahili bir “destek” içeren bir Tommy John ameliyatı geçirme kararı almasına yol açtı.
Sheehan, “Önümde yapılacak çok iş var, ancak daha önce de büyük liglere çıkamayacağım ya da draft edilmeyeceğim gibi durumlar ile karşılaştım,” dedi Sheehan. “O kadar uzun süredir rehabilitasyona girmedim. Ama neye benzediğini biliyorum. O yüzden pek korkmuyorum.”