ANKA KUŞU –
Geleneksel beyzbol bilgeliğine göre, Dodgers'ın yeni görünümlü vuruş düzeninin en temel anlam ifade eden bir versiyonu vardı.
Mookie Betts güçlü bir lider tehdidi olarak zirvede. Freddie Freeman, 2. sırada yer alan, temaslı vuruş uzmanı olarak onun arkasında. Ve ardından Shohei Ohtani, Dodgers'ın yeni 3 numaralı smaçörü olarak süperstar üçlüsünü tamamlıyor; burada potansiyel olarak koşularda sürüş yapabilecek, üsleri temizleyecek ve tahtaya sürekli olarak çarpık sayılar koymaya yardımcı olacak bir konumda olacak.
Ancak Dodgers Salı günü üç MVP kazananıyla ilk bahar antrenman kadrosunu açıkladığında isimlerin sırası biraz farklıydı.
Betts, 10 yıllık birinci lig kariyerinin çoğunda üstlendiği rolü yeniden canlandırarak hâlâ en önde gelen oyuncuydu.
Ancak Ohtani ve Freeman yer değiştirmişti, Ohtani ikinci vuruştaydı ve Freeman da onun hemen arkasında yer alıyordu.
Yönetici Dave Roberts, “Sanırım bunu bir süre daha yapacağız” dedi.
Böylece, açılış günü geldiğinde, Betts, Ohtani ve Freeman'ın sırasıyla Dodgers'ın kendi kadrolarının yeni Üç Büyükleri için tercihi olarak ortaya çıkmasını bekleyebilirsiniz.
Dodgers'ın ilk bahar maçına Salı günü Camelback Ranch'te beşinci vuruşta sayı atarak damgasını vuran Ohtani, “Takım kadrosunun neresinde olursam olayım, yaklaşımımı gerçekten değiştirmeyeceğim” dedi. “Grevlerde sallanmaya çalışacağım.”
Roberts'a göre takım, üç oyuncunun her biriyle konuştuktan sonra (Roberts, hiçbirinin güçlü bir tercihi olmadığını söyledi) ve her diziliş permütasyonunun artılarını ve eksilerini düşündükten sonra karara vardı.
Roberts, Betts'i önde gelen smaçör olarak tutmanın kolay olduğunu belirtti ve yedi kez All-Star olmuş – 48 kariyerindeki önde gelen sayılarıyla MLB tarihinde en çok beşinci kez berabere kalan – hücumun “ateşleyicisi” olarak tanımladı.
Roberts, “Mookie gerçekten de lider konumda başarılı oldu” dedi. “Onu zirvede seviyorum.”
Bu arada Ohtani'yi Freeman'ın önüne koymak bir oyun planlama stratejisi meselesiydi.
Ohtani, Freeman'dan daha büyük bir güç tehdidi oluşturuyor ve yeni takım arkadaşının son üç sezondaki sayılarını (124'e 81) gölgede bırakıyor. Geleneksel olarak bu onu üç delikli bir smaçör olarak daha uygun hale getirirdi.
Ancak Ohtani'nin popülaritesi aynı zamanda daha fazla öne çıkma riskini de beraberinde getiriyor. Freeman son üç yıldaki maçlarda yalnızca %15,5'inde vuruş yaparken, Ohtani vuruşlarda %25,9 oranında düşüş yaşadı; Roberts'ın Salı günü tanımladığı gibi, Freeman'dan daha çok “serbest swinger” olmasının bir yan ürünü.
Dodgers, Freeman'ı Ohtani'nin arkasına koyarak “diziliş koruması” teorisinden faydalanmayı umuyor.
Freddie Freeman, Dodgers'da geçirdiği iki sezonda ikinci sırada yer aldı ancak bu sezon Mookie Betts ve Shohei Ohtani'nin ardından 3. sıraya gerilemesi bekleniyor.
(Robert Gauthier / Haberler)
Şöyle bir düşünce var: Beyzboldaki en iyi durumsal vuruculardan biri olan Freeman'ın güvertede olduğunu bilirlerse atıcılar Ohtani'yi yürümek konusunda daha dikkatli olacaklar.
Eğer öyleyse, Ohtani bölgede vurulacak daha fazla atış ve onu kovalamaya teşvik edebilecek daha az atış görebilirdi.
Roberts, “Atıcılar yine de Shohei'ye belirli bir şekilde saldıracak, buna hiç şüphe yok” dedi. “Fakat aynı zamanda Freddie'nin arkasında olmadığı duruma göre saldırı bölgesinde biraz daha fazla olma ihtimalleri de var.”
İdeal olarak bu, Ohtani için daha yüksek bir taban yüzdesi (geçen yıl 0,412 puanla Amerikan Ligi'nde hala lider olan) ve Freeman için daha fazla koşu üreten fırsatlar (koşucuların skor pozisyonundayken 0,370 ortalaması) anlamına gelebilir. yıl, Betts'in ardından NL'de ikinci en iyi yıldı).
Ohtani kadro düzenlemesi hakkında şunları söyledi: “Bugün ilk maçtı, bu yüzden bunu söylemek zordu ama kesinlikle yardımcı olacağını düşünüyorum.” “Sadece Freddie değil. Önümde Mookie var. Ve bir grup harika vurucu Freddie'yi geçti. Bu yüzden nasıl bir his olacağını öğrenmek beni heyecanlandırıyor.”
Ohtani'yi ikinci kez vurmanın başka bir mantığı var.
Kariyerinde 0,278'lik bir ortalama ve 1,013'lük taban artı yavaşlama yüzdesi ile kariyerinde 2 numaralı smaçör olarak önemli ölçüde daha iyi sayılara sahip, üçüncü vuruşta ise 0,271 ortalama ve 0,856 OPS'ye kıyasla ikinci vuruşta.
Ohtani aynı zamanda üslerde Freeman'dan daha büyük bir tehdit oluşturuyor; Ohtani'nin Freeman'ın ekstra taban vuruşlarında potansiyel olarak ilk gol atması veya çalıntı bir üsle onun önünde gol pozisyonuna geçmesi için fırsatlar yaratıyor.
Roberts, “Kadromuzdaki hiç kimsenin bir şeyini elimizden almak istemeyiz ama Freddie, Shohei'nin arkasındaki en büyük koruma varlığıdır” dedi.
Bu, karşı argümanların olduğu anlamına gelmez.
“Sıralı koruma” teorisi her zaman istenildiği gibi sonuçlanmaz. MLB.com'dan Mike Petriello'nun yakın zamanda belirttiği gibi Ohtani aslında şunu gördü: daha az Son iki yılda Angels formasıyla üç kez MVP olan Mike Trout'un önünde vuruş yaparken bölgede atış yapıyor.
Ayrıca, Ohtani gibi bir sümüklü oyuncunun her zaman Freeman gibi daha fazla temas tehdidinin arkasından vurması gerektiğini, böylece Ohtani'nin daha fazla sayı koşusunun koşucular sahadayken potansiyel olarak gelebileceğini öne süren daha geleneksel bir beyzbol düşüncesi de var.
Ne yazık ki Roberts ve Dodgers şimdilik planlarına sadık kalıyorlar ve normal sezonun başlarında Betts-Ohtani-Freeman uyumunun nasıl sonuçlanacağını görmek için sabırsızlanıyorlar.
Roberts, “Bu kesin bir şey değil, yine de işe yaraması ve mantıklı olması gerekiyor” dedi. “Fakat bazı konularda yavaş ilerleyebileceğimi düşünüyorum. Yapmıyorum [make a] sırf bir veya iki hafta işe yaramadığı için hareket et.”
Salı günü Roberts, üçlüyü ilk kez sahada bir arada görmekten mutluydu; Ohtani'nin Aralık ayında 10 yıllık, 700 milyon dolarlık sözleşmesini imzalamasından bu yana hayalini kurduğu vizyonu gerçekleştirdi.
Roberts, “Shohei ile teknik direktör olarak sözleşme imzaladığımız anda, bir kadro oluşturmaya ve bunun kağıt üzerinde nasıl göründüğünü görmeye başlıyorsunuz” dedi. “Ohtani, Freeman ve Betts'e baktığınızda yüzünüzde büyük bir parıltı oluyor.”
Geleneksel beyzbol bilgeliğine göre, Dodgers'ın yeni görünümlü vuruş düzeninin en temel anlam ifade eden bir versiyonu vardı.
Mookie Betts güçlü bir lider tehdidi olarak zirvede. Freddie Freeman, 2. sırada yer alan, temaslı vuruş uzmanı olarak onun arkasında. Ve ardından Shohei Ohtani, Dodgers'ın yeni 3 numaralı smaçörü olarak süperstar üçlüsünü tamamlıyor; burada potansiyel olarak koşularda sürüş yapabilecek, üsleri temizleyecek ve tahtaya sürekli olarak çarpık sayılar koymaya yardımcı olacak bir konumda olacak.
Ancak Dodgers Salı günü üç MVP kazananıyla ilk bahar antrenman kadrosunu açıkladığında isimlerin sırası biraz farklıydı.
Betts, 10 yıllık birinci lig kariyerinin çoğunda üstlendiği rolü yeniden canlandırarak hâlâ en önde gelen oyuncuydu.
Ancak Ohtani ve Freeman yer değiştirmişti, Ohtani ikinci vuruştaydı ve Freeman da onun hemen arkasında yer alıyordu.
Yönetici Dave Roberts, “Sanırım bunu bir süre daha yapacağız” dedi.
Böylece, açılış günü geldiğinde, Betts, Ohtani ve Freeman'ın sırasıyla Dodgers'ın kendi kadrolarının yeni Üç Büyükleri için tercihi olarak ortaya çıkmasını bekleyebilirsiniz.
Dodgers'ın ilk bahar maçına Salı günü Camelback Ranch'te beşinci vuruşta sayı atarak damgasını vuran Ohtani, “Takım kadrosunun neresinde olursam olayım, yaklaşımımı gerçekten değiştirmeyeceğim” dedi. “Grevlerde sallanmaya çalışacağım.”
Roberts'a göre takım, üç oyuncunun her biriyle konuştuktan sonra (Roberts, hiçbirinin güçlü bir tercihi olmadığını söyledi) ve her diziliş permütasyonunun artılarını ve eksilerini düşündükten sonra karara vardı.
Roberts, Betts'i önde gelen smaçör olarak tutmanın kolay olduğunu belirtti ve yedi kez All-Star olmuş – 48 kariyerindeki önde gelen sayılarıyla MLB tarihinde en çok beşinci kez berabere kalan – hücumun “ateşleyicisi” olarak tanımladı.
Roberts, “Mookie gerçekten de lider konumda başarılı oldu” dedi. “Onu zirvede seviyorum.”
Bu arada Ohtani'yi Freeman'ın önüne koymak bir oyun planlama stratejisi meselesiydi.
Ohtani, Freeman'dan daha büyük bir güç tehdidi oluşturuyor ve yeni takım arkadaşının son üç sezondaki sayılarını (124'e 81) gölgede bırakıyor. Geleneksel olarak bu onu üç delikli bir smaçör olarak daha uygun hale getirirdi.
Ancak Ohtani'nin popülaritesi aynı zamanda daha fazla öne çıkma riskini de beraberinde getiriyor. Freeman son üç yıldaki maçlarda yalnızca %15,5'inde vuruş yaparken, Ohtani vuruşlarda %25,9 oranında düşüş yaşadı; Roberts'ın Salı günü tanımladığı gibi, Freeman'dan daha çok “serbest swinger” olmasının bir yan ürünü.
Dodgers, Freeman'ı Ohtani'nin arkasına koyarak “diziliş koruması” teorisinden faydalanmayı umuyor.
Freddie Freeman, Dodgers'da geçirdiği iki sezonda ikinci sırada yer aldı ancak bu sezon Mookie Betts ve Shohei Ohtani'nin ardından 3. sıraya gerilemesi bekleniyor.
(Robert Gauthier / Haberler)
Şöyle bir düşünce var: Beyzboldaki en iyi durumsal vuruculardan biri olan Freeman'ın güvertede olduğunu bilirlerse atıcılar Ohtani'yi yürümek konusunda daha dikkatli olacaklar.
Eğer öyleyse, Ohtani bölgede vurulacak daha fazla atış ve onu kovalamaya teşvik edebilecek daha az atış görebilirdi.
Roberts, “Atıcılar yine de Shohei'ye belirli bir şekilde saldıracak, buna hiç şüphe yok” dedi. “Fakat aynı zamanda Freddie'nin arkasında olmadığı duruma göre saldırı bölgesinde biraz daha fazla olma ihtimalleri de var.”
İdeal olarak bu, Ohtani için daha yüksek bir taban yüzdesi (geçen yıl 0,412 puanla Amerikan Ligi'nde hala lider olan) ve Freeman için daha fazla koşu üreten fırsatlar (koşucuların skor pozisyonundayken 0,370 ortalaması) anlamına gelebilir. yıl, Betts'in ardından NL'de ikinci en iyi yıldı).
Ohtani kadro düzenlemesi hakkında şunları söyledi: “Bugün ilk maçtı, bu yüzden bunu söylemek zordu ama kesinlikle yardımcı olacağını düşünüyorum.” “Sadece Freddie değil. Önümde Mookie var. Ve bir grup harika vurucu Freddie'yi geçti. Bu yüzden nasıl bir his olacağını öğrenmek beni heyecanlandırıyor.”
Ohtani'yi ikinci kez vurmanın başka bir mantığı var.
Kariyerinde 0,278'lik bir ortalama ve 1,013'lük taban artı yavaşlama yüzdesi ile kariyerinde 2 numaralı smaçör olarak önemli ölçüde daha iyi sayılara sahip, üçüncü vuruşta ise 0,271 ortalama ve 0,856 OPS'ye kıyasla ikinci vuruşta.
Ohtani aynı zamanda üslerde Freeman'dan daha büyük bir tehdit oluşturuyor; Ohtani'nin Freeman'ın ekstra taban vuruşlarında potansiyel olarak ilk gol atması veya çalıntı bir üsle onun önünde gol pozisyonuna geçmesi için fırsatlar yaratıyor.
Roberts, “Kadromuzdaki hiç kimsenin bir şeyini elimizden almak istemeyiz ama Freddie, Shohei'nin arkasındaki en büyük koruma varlığıdır” dedi.
Bu, karşı argümanların olduğu anlamına gelmez.
“Sıralı koruma” teorisi her zaman istenildiği gibi sonuçlanmaz. MLB.com'dan Mike Petriello'nun yakın zamanda belirttiği gibi Ohtani aslında şunu gördü: daha az Son iki yılda Angels formasıyla üç kez MVP olan Mike Trout'un önünde vuruş yaparken bölgede atış yapıyor.
Ayrıca, Ohtani gibi bir sümüklü oyuncunun her zaman Freeman gibi daha fazla temas tehdidinin arkasından vurması gerektiğini, böylece Ohtani'nin daha fazla sayı koşusunun koşucular sahadayken potansiyel olarak gelebileceğini öne süren daha geleneksel bir beyzbol düşüncesi de var.
Ne yazık ki Roberts ve Dodgers şimdilik planlarına sadık kalıyorlar ve normal sezonun başlarında Betts-Ohtani-Freeman uyumunun nasıl sonuçlanacağını görmek için sabırsızlanıyorlar.
Roberts, “Bu kesin bir şey değil, yine de işe yaraması ve mantıklı olması gerekiyor” dedi. “Fakat bazı konularda yavaş ilerleyebileceğimi düşünüyorum. Yapmıyorum [make a] sırf bir veya iki hafta işe yaramadığı için hareket et.”
Salı günü Roberts, üçlüyü ilk kez sahada bir arada görmekten mutluydu; Ohtani'nin Aralık ayında 10 yıllık, 700 milyon dolarlık sözleşmesini imzalamasından bu yana hayalini kurduğu vizyonu gerçekleştirdi.
Roberts, “Shohei ile teknik direktör olarak sözleşme imzaladığımız anda, bir kadro oluşturmaya ve bunun kağıt üzerinde nasıl göründüğünü görmeye başlıyorsunuz” dedi. “Ohtani, Freeman ve Betts'e baktığınızda yüzünüzde büyük bir parıltı oluyor.”