Yürümek için mücadele ediyordu, konuşmak için mücadele ediyordu, düşünmek için mücadele ediyordu.
Ama Dodgers'ı asla unutmadı. Dodgers'ı unutamadı.
Dodgers takım tarihçisi Mark Langill, iki beyin tümörünün alındığı ameliyatı takip eden ilk günlerde, ruhunun en derin mavi kısmında kalıcı olarak yaşayan miras dışında her şeyi hatırlamakta zorluk çekiyordu.
Langill, “En tuhaf şey,” dedi. “Beynimin yüzde doksanı geçici olarak etkilendi ama Dodger kısmı asla kaybolmadı.”
Huntington Hastanesi koridorunda dolaşırken bir görevli ona oda numarasını sordu ve Dodgers sayesinde hatırladı.
Bu, Ted Sizemore'un Dodger çaylak numarasıydı ve Sizemore'un yedi sezon sonra Dodgers'a döndüğündeki numarasıyla birleştirilmişti.
4105
Her gün bir sonraki güne karışıp iyileşmeye devam ederken, hemşireler her yeni tarihi bir yağ tahtasına yazarak onu tetikte tutmaya çalışıyorlardı.
Dodgers sayesinde asla izini kaybetmedi.
Birisi 1 Mayıs'ta yazdı ve Langill hemen şöyle dedi: “Brooklyn Robins, Boston Braves'e karşı, 1920'de 26 isteka, büyük lig tarihindeki en uzun maç.”
5 Mayıs'ta “Russell Martin'in 2006'daki ilk çıkışı” dedi.
Dodgers tarihçisi Mark Langill, Dodger Stadyumu'nda dengesiz göründükten sonra Nisan ayı sonlarında hastaneye kaldırılarak iki beyin tümörünün alınması için ameliyat edildi. Geçen hafta işine döndü.
(Brian DeCloux / Spectrum SportsNet LA)
7 Mayıs'ta “Russell Martin'in 2006'da Milwaukee Brewers'a karşı ilk home run'u” dedi.
Yaklaşık iki ay sonra Langill hastaneden çıktı ve en sadık müttefikleriyle birlikte beyin kanserini yenmek için savaşıyor.
Onun kılıcı Dodger'ın anılarıdır. Kalkanı Dodger'ın öne çıkanları. Dodger'ın tarihi hakkında yaşayan herhangi bir insandan daha fazlasını biliyor ve tarih onu her şeyin belirsiz olduğu kayalık zemine taşıyor.
59 yaşındaki Langill, “Bütün bu belirsiz Dodger olayı kafamda kaldı” dedi. “Neyi kestilerse onu kesmediler.”
Dodger'ın simge yapılarına olan bu güven, aslında 25 Nisan'da, Dodger Stadyumu'nda dengesiz davrandıktan sonra hastaneye kaldırıldığı gün başladı.
Hızla gelen ambulansta yatarken tek düşünebildiği, bugünün bayrak günü olduğuydu!
“Bunu kim unutabilir?” dedi. “25 Nisan 1976, Dodger Stadyumu tarihindeki en ünlü oyun rakip oyuncu Rick Monday tarafından Amerikan bayrağını kurtarırken yapıldı.”
O günün ilerleyen saatlerinde, MRI makinesine yerleştirilirken teknisyenlere, Andy Etchebarren'in anısıyla sakinleştiğine dair güvence verdi.
Langill, “1966 Dünya Serisinde Baltimore Orioles'te oynadı, Sandy Koufax'a karşı vuruş yapan son kişiydi ve… ilkbaharda işe başlama işini kazandı çünkü Dick Brown'da beyin tümörü vardı,” diye açıkladı. “Beyzbol beyin tümörü trivia oynayarak MR'dan kurtuldum.”
Peki cerrahının Dr. Celene Mulholland olacağını öğrendiğinde? Bu ismi bir daha asla unutmadı çünkü elbette Terry Mulholland 2001 ve 2002'de Dodgers'a başvurmuştu.
Görünüşe göre sadece Langill, ünlü bir beyin cerrahını Dodgers'ı 1-1'lik bir rekor ve 6.60 ERA ile onurlandıran bir atıcı nedeniyle hatırlayacaktı.
“Buna engel olamıyorum.” dedi kıkırdayarak. “Ben buyum.”
Son 30 yıldır olduğu şey bu; hem oyuncularla hem de hayranlarla sürekli olarak paylaşılan keyifli bir insani bilgi hazinesi. Eski bir spor yazarı olan Langill, son 22 yılını beyzbolun ilk resmi takım tarihçisi olarak geçirmeden önce takımın yayınlar departmanında çalışmaya başladı; bu rol, onu takımın bugünü ile geçmişi arasındaki güçlü bağın ön saflarına yerleştiriyor.
Dodgers başkan yardımcısı ve baş işletme sorumlusu Lon Rosen, “Mark, 1965'te yaşanan bir olay hakkında dün yaşanan bir olay kadar kolaylıkla konuşabiliyor” dedi. “Herkese büyük rahatlık sağlıyor çünkü ona her şeyi sorabilirsiniz ve o her zaman doğru cevabı verir.”
Eski bir oyuncu, ihtişamlı günlerini yeniden yaşamak isterse, hem ünlü hem de isimsiz Dodgers'a emeklilik gününden ölümüne kadar yardımcı olmaktan mutluluk duyan Langill'i arar. Birçok anma törenine anılar ve hatıra eşyaları sağladı ve hatta Willie Davis'in cenazesinde doğaçlama bir methiyeci olarak görev yaptı.
Eski atıcı ve şu anki yayıncı Orel Hershiser, “Mark, Dodgers'ın büyüklüğünü anlamaya devam etme konusunda her zaman bir numaralı varlığım olmuştur” dedi. “Bir anda hatırladığı ayrıntılarla başka bir düzeyde uzmanlık ve tutku getiriyor.”
Bir hayran özel bir anıyı kucaklamak isterse, aynı zamanda insanlara en mutlu Dodger anlarını hatırlatmak için antik kalıntıların çıktısını almayı seven Langill'e de yönlendirilir.
Rosen, “O herkesin kardeşi, babası, kuzeni, her şeyi hatırlayan ve bu bilgisini herkesle paylaşmaktan mutluluk duyan güvenilir bir aile üyesidir” dedi.
Aslında Langill, hastalanmadan önce Dodger Stadyumu'ndaki son maçında, ilk maçını 1954'te Don Newcombe'un atış yaptığı Ebbets Field'da oynayan 80 yaşında bir kadına ev sahipliği yaptı.
Langill, o gerçek oyunun kutu skorunu çıkarıp ona vererek onu şaşırttı, sonra ikisi de onun çocukluğunu yeniden yaşamanın şaşkınlığının tadını çıkardı.
Langill, “Birdenbire yeniden 10 yaşına girdi ve büyükbabasının yanında oturuyor” diye hatırladı. “O gün yağmur yağdığını söyledi ve 10 yaşında bir çocuğun ilk maçında olmanın nasıl bir şey olduğunu anlattı ve… onun paha biçilmez olan her şeyi yeniden yaşadığını gerçekten görmenin nasıl bir şey olduğunu anlattı.”
Birkaç gün sonra Langill, bir stadyum turu sırasında yeni Dodger çalışanları için daha harika hikayeler anlatmaya çalışırken dengesizleşti. Kendini Huntington Hastanesi'ne götürdü ve burada birkaç gün sonra Mulholland, limon büyüklüğündeki iki tümörü çıkarmak için mükemmel bir oyun sergiledi.
Ameliyattan önce Langill, Dodgers ve Oakland Athletics arasındaki 1974 Dünya Serisinin 2. Maçının dizüstü bilgisayar videosunu izleyerek hazırlandı.
Langill, “Bu, o seride Dodgers'ın kazandığı tek maçtı ve ilk favori Dodgers takımım ile tüm zamanların favorim Dodger Jimmy Wynn tarafından kazanıldı” dedi. “Düşündüm ki, eğer dışarı çıkacaksam, yolumdan da çekileceğim.”
Ayrıca, teknik direktör Tom Lasorda'nın iki farklı ayakkabı sözleşmesi olduğu için iki farklı krampon giydiği Dünya Serisi olduğunu da hatırladı.
Langill, “Bunlar Dodger tarihini bu kadar özel kılan küçük hikayeler” dedi.
Soldaki Eric Karros, Steve Sax'ın Dodger Stadyumu'ndaki 2022 NLDS 1. Maçı öncesinde törendeki ilk sahayı atarken, Mark Langill'i “Dodger tarihinin bekçisi” olarak görüyor.
(Robert Gauthier / Haberler)
Ameliyat yaklaşırken ve barış arama zamanı geldiğinde Langill, Lou Gehrig'i canlandırırken Gary Cooper'ın şu sözünü düşünmeye devam etti: “Dünyadaki hiçbir tartışma hakemin kararını değiştiremez.”
Şöyle açıkladı: “Bu durumdaki bazı insanlar Kutsal Yazılara güveniyorlar. Ayrıca 'Yankees'in Gururu'na da güveniyorum.”
Bu çetin sınav boyunca, uzun süreli ortağı Patty Hirata ve kayıtlı hemşire yeğeni Michael Rayala'nın iyileşmesine destek olan Langill, Dodgers aracılığıyla çeşitli hastane çalışanlarıyla hızla bağ kurdu. Kalışının fiziksel ayrıntılarını pek hatırlamıyor ama bir hademeyle Shohei Ohtani hakkında konuştuğunu ve ardından ilk fizyoterapistiyle anılarına doğru yolculuk yaptığını hatırlıyor.
Langill, “En eski Dodger anısının 4 yaşındayken annesinin onu LAX'e götürdüğü zaman olduğunu söyledi ve ben onun neden bahsettiğini tam olarak biliyordum” dedi. “Ekim. 23 Ekim 1957'de Red Patterson, takımı Los Angeles'ta karşılamak için moral verici bir miting düzenledi.
Rehabilitasyonu sırasında, başlangıçta Dodger bilgisi dışında her şeyle mücadele eden Langill, bu bilginin kendisini rahatsız çevresine bağlama biçimiyle güçlendi.
“100 dil bilmek gibi” dedi. “Eğer Dodgers söz konusuysa, her yaşta herkesle konuşabilirsiniz.”
Dodgers'da geçirdiği uzun yıllar boyunca bu benzersiz bağlantıların çoğunu kurmuştu; sürekli desteği onu serinin tartışmasız en önemli kamu temsilcisi haline getirmişti.
Ölüm döşeğinde olan ve ölmeden önce bir Dodger hikayesi daha dinlemek isteyen uzun süredir Brooklyn Dodgers hayranı vardı. Kızı telefonu Langill'e verdi ve Langill, adamı stadyumun etrafına yayılmış tüm Brooklyn Dodger hatıralarını içeren sesli bir tura çıkarmaya başladı.
Langill, “Ona 'Senin için buradayız' dedim” diye hatırladı.
Ayrıca her 23 Mayıs'ta Eric Karros'a yıllık hatırlatması var.
Ona “Stan Belinda Günü Kutlu Olsun” diyecek çünkü 1992'deki o günde Karros, Pirates'ten Stan Belinda'ya karşı üç turluk bir yürüme vuruşu yaparak kendisini geleceğin yıldızı olarak kanıtladı.
Şuna bakabilirsin. Langill'in Dodger geçmişine dair hafızası kurşun geçirmez.
Rosen, “Onunla hiçbir zaman doğruluk denetleyicisine ihtiyacımız yok” dedi. “O her zaman haklıdır.”
Langill'den Karros, “Temelde Dodger tarihinin bekçisi haline geldi” dedi. “Bilmek istediğin her şey, o senin adamın.”
Ayrıca, 1963'te Dodgers formasıyla birinci ligde forma giyen tek kez iki katına çıkan eski bir dış saha oyuncusu olan Roy Gleason'un hikayesi vardı. O sezondan sonra Gleason Vietnam'a gönderildi ve bir daha asla birinci ligde beyzbol oynamadı ve kariyerini bu sezonla noktaladı. Vuruş sırasında, Dodgers'dan herhangi birinin hatırlayıp hatırlamadığını hep merak ediyordum.
Langill hatırladı. Langill her zaman hatırlar. Langill, Gleason'un görünüşte kendisini unutmuş olan organizasyonla bağlantısının koptuğunu duyduğunda, 2003 yazında Gleason'u Dodger Stadyumu'na davet etti.
Oraya vardığında Langill, Gleason'a Dodgers'ın tüm zamanların kadrosundaki isimlerin çoğunun bulunduğu duvara kadar eşlik etti. İki adamı da gözyaşlarının eşiğine getiren sahnede Gleason'un adı da vardı.
Geçtiğimiz günlerde Gleason, “Organizasyondaki herhangi birinin adımı hatırlamasına bile şaşırdım” dedi. “Ama Mark, Dodger arşivlerine gidip geçmişimi araştırmaya zaman ayırdı.”
O sezonun ilerleyen saatlerinde Gleason ilk atışı attı ve 1963 Dünya Serisi yüzüğüyle şaşırdı.
Gleason, “Hayatımın en güzel gecesi…asla unutamayacağım bir gece” dedi. 'Ve bunların hepsi Mark Langill yüzünden oldu.'
Bu sezon Dodger tarihinde yeni bir giriş, yeni bir dönüm noktası, yeni bir kahraman, 17 Haziran tarihi olacak.
Langill, “Bu, Dodgers ve Angels arasındaki ilk normal sezon 'Freeway Series' maçının yıldönümü,” diye hatırladı. “Dodgers, Todd Zeile'nin Troy Percival'e karşı evden yürüme koşusunda kazandı.”
Evet ama bu daha büyük bir şeyle ilgili.
17 Haziran, Mark Langill'in yalnızca Dodger tarihini kaydettiği değil, aynı zamanda bunu başardığı gün olarak sonsuza kadar bilinmelidir.
İşe döndüğü gündür.
Ama Dodgers'ı asla unutmadı. Dodgers'ı unutamadı.
Dodgers takım tarihçisi Mark Langill, iki beyin tümörünün alındığı ameliyatı takip eden ilk günlerde, ruhunun en derin mavi kısmında kalıcı olarak yaşayan miras dışında her şeyi hatırlamakta zorluk çekiyordu.
Langill, “En tuhaf şey,” dedi. “Beynimin yüzde doksanı geçici olarak etkilendi ama Dodger kısmı asla kaybolmadı.”
Huntington Hastanesi koridorunda dolaşırken bir görevli ona oda numarasını sordu ve Dodgers sayesinde hatırladı.
Bu, Ted Sizemore'un Dodger çaylak numarasıydı ve Sizemore'un yedi sezon sonra Dodgers'a döndüğündeki numarasıyla birleştirilmişti.
4105
Her gün bir sonraki güne karışıp iyileşmeye devam ederken, hemşireler her yeni tarihi bir yağ tahtasına yazarak onu tetikte tutmaya çalışıyorlardı.
Dodgers sayesinde asla izini kaybetmedi.
Birisi 1 Mayıs'ta yazdı ve Langill hemen şöyle dedi: “Brooklyn Robins, Boston Braves'e karşı, 1920'de 26 isteka, büyük lig tarihindeki en uzun maç.”
5 Mayıs'ta “Russell Martin'in 2006'daki ilk çıkışı” dedi.
Dodgers tarihçisi Mark Langill, Dodger Stadyumu'nda dengesiz göründükten sonra Nisan ayı sonlarında hastaneye kaldırılarak iki beyin tümörünün alınması için ameliyat edildi. Geçen hafta işine döndü.
(Brian DeCloux / Spectrum SportsNet LA)
7 Mayıs'ta “Russell Martin'in 2006'da Milwaukee Brewers'a karşı ilk home run'u” dedi.
Yaklaşık iki ay sonra Langill hastaneden çıktı ve en sadık müttefikleriyle birlikte beyin kanserini yenmek için savaşıyor.
Onun kılıcı Dodger'ın anılarıdır. Kalkanı Dodger'ın öne çıkanları. Dodger'ın tarihi hakkında yaşayan herhangi bir insandan daha fazlasını biliyor ve tarih onu her şeyin belirsiz olduğu kayalık zemine taşıyor.
59 yaşındaki Langill, “Bütün bu belirsiz Dodger olayı kafamda kaldı” dedi. “Neyi kestilerse onu kesmediler.”
Dodger'ın simge yapılarına olan bu güven, aslında 25 Nisan'da, Dodger Stadyumu'nda dengesiz davrandıktan sonra hastaneye kaldırıldığı gün başladı.
Hızla gelen ambulansta yatarken tek düşünebildiği, bugünün bayrak günü olduğuydu!
“Bunu kim unutabilir?” dedi. “25 Nisan 1976, Dodger Stadyumu tarihindeki en ünlü oyun rakip oyuncu Rick Monday tarafından Amerikan bayrağını kurtarırken yapıldı.”
O günün ilerleyen saatlerinde, MRI makinesine yerleştirilirken teknisyenlere, Andy Etchebarren'in anısıyla sakinleştiğine dair güvence verdi.
Langill, “1966 Dünya Serisinde Baltimore Orioles'te oynadı, Sandy Koufax'a karşı vuruş yapan son kişiydi ve… ilkbaharda işe başlama işini kazandı çünkü Dick Brown'da beyin tümörü vardı,” diye açıkladı. “Beyzbol beyin tümörü trivia oynayarak MR'dan kurtuldum.”
Peki cerrahının Dr. Celene Mulholland olacağını öğrendiğinde? Bu ismi bir daha asla unutmadı çünkü elbette Terry Mulholland 2001 ve 2002'de Dodgers'a başvurmuştu.
Görünüşe göre sadece Langill, ünlü bir beyin cerrahını Dodgers'ı 1-1'lik bir rekor ve 6.60 ERA ile onurlandıran bir atıcı nedeniyle hatırlayacaktı.
“Buna engel olamıyorum.” dedi kıkırdayarak. “Ben buyum.”
Son 30 yıldır olduğu şey bu; hem oyuncularla hem de hayranlarla sürekli olarak paylaşılan keyifli bir insani bilgi hazinesi. Eski bir spor yazarı olan Langill, son 22 yılını beyzbolun ilk resmi takım tarihçisi olarak geçirmeden önce takımın yayınlar departmanında çalışmaya başladı; bu rol, onu takımın bugünü ile geçmişi arasındaki güçlü bağın ön saflarına yerleştiriyor.
Dodgers başkan yardımcısı ve baş işletme sorumlusu Lon Rosen, “Mark, 1965'te yaşanan bir olay hakkında dün yaşanan bir olay kadar kolaylıkla konuşabiliyor” dedi. “Herkese büyük rahatlık sağlıyor çünkü ona her şeyi sorabilirsiniz ve o her zaman doğru cevabı verir.”
Eski bir oyuncu, ihtişamlı günlerini yeniden yaşamak isterse, hem ünlü hem de isimsiz Dodgers'a emeklilik gününden ölümüne kadar yardımcı olmaktan mutluluk duyan Langill'i arar. Birçok anma törenine anılar ve hatıra eşyaları sağladı ve hatta Willie Davis'in cenazesinde doğaçlama bir methiyeci olarak görev yaptı.
Eski atıcı ve şu anki yayıncı Orel Hershiser, “Mark, Dodgers'ın büyüklüğünü anlamaya devam etme konusunda her zaman bir numaralı varlığım olmuştur” dedi. “Bir anda hatırladığı ayrıntılarla başka bir düzeyde uzmanlık ve tutku getiriyor.”
Bir hayran özel bir anıyı kucaklamak isterse, aynı zamanda insanlara en mutlu Dodger anlarını hatırlatmak için antik kalıntıların çıktısını almayı seven Langill'e de yönlendirilir.
Rosen, “O herkesin kardeşi, babası, kuzeni, her şeyi hatırlayan ve bu bilgisini herkesle paylaşmaktan mutluluk duyan güvenilir bir aile üyesidir” dedi.
Aslında Langill, hastalanmadan önce Dodger Stadyumu'ndaki son maçında, ilk maçını 1954'te Don Newcombe'un atış yaptığı Ebbets Field'da oynayan 80 yaşında bir kadına ev sahipliği yaptı.
Langill, o gerçek oyunun kutu skorunu çıkarıp ona vererek onu şaşırttı, sonra ikisi de onun çocukluğunu yeniden yaşamanın şaşkınlığının tadını çıkardı.
Langill, “Birdenbire yeniden 10 yaşına girdi ve büyükbabasının yanında oturuyor” diye hatırladı. “O gün yağmur yağdığını söyledi ve 10 yaşında bir çocuğun ilk maçında olmanın nasıl bir şey olduğunu anlattı ve… onun paha biçilmez olan her şeyi yeniden yaşadığını gerçekten görmenin nasıl bir şey olduğunu anlattı.”
Birkaç gün sonra Langill, bir stadyum turu sırasında yeni Dodger çalışanları için daha harika hikayeler anlatmaya çalışırken dengesizleşti. Kendini Huntington Hastanesi'ne götürdü ve burada birkaç gün sonra Mulholland, limon büyüklüğündeki iki tümörü çıkarmak için mükemmel bir oyun sergiledi.
Ameliyattan önce Langill, Dodgers ve Oakland Athletics arasındaki 1974 Dünya Serisinin 2. Maçının dizüstü bilgisayar videosunu izleyerek hazırlandı.
Langill, “Bu, o seride Dodgers'ın kazandığı tek maçtı ve ilk favori Dodgers takımım ile tüm zamanların favorim Dodger Jimmy Wynn tarafından kazanıldı” dedi. “Düşündüm ki, eğer dışarı çıkacaksam, yolumdan da çekileceğim.”
Ayrıca, teknik direktör Tom Lasorda'nın iki farklı ayakkabı sözleşmesi olduğu için iki farklı krampon giydiği Dünya Serisi olduğunu da hatırladı.
Langill, “Bunlar Dodger tarihini bu kadar özel kılan küçük hikayeler” dedi.
Soldaki Eric Karros, Steve Sax'ın Dodger Stadyumu'ndaki 2022 NLDS 1. Maçı öncesinde törendeki ilk sahayı atarken, Mark Langill'i “Dodger tarihinin bekçisi” olarak görüyor.
(Robert Gauthier / Haberler)
Ameliyat yaklaşırken ve barış arama zamanı geldiğinde Langill, Lou Gehrig'i canlandırırken Gary Cooper'ın şu sözünü düşünmeye devam etti: “Dünyadaki hiçbir tartışma hakemin kararını değiştiremez.”
Şöyle açıkladı: “Bu durumdaki bazı insanlar Kutsal Yazılara güveniyorlar. Ayrıca 'Yankees'in Gururu'na da güveniyorum.”
Bu çetin sınav boyunca, uzun süreli ortağı Patty Hirata ve kayıtlı hemşire yeğeni Michael Rayala'nın iyileşmesine destek olan Langill, Dodgers aracılığıyla çeşitli hastane çalışanlarıyla hızla bağ kurdu. Kalışının fiziksel ayrıntılarını pek hatırlamıyor ama bir hademeyle Shohei Ohtani hakkında konuştuğunu ve ardından ilk fizyoterapistiyle anılarına doğru yolculuk yaptığını hatırlıyor.
— Orel Hershiser
Langill, “En eski Dodger anısının 4 yaşındayken annesinin onu LAX'e götürdüğü zaman olduğunu söyledi ve ben onun neden bahsettiğini tam olarak biliyordum” dedi. “Ekim. 23 Ekim 1957'de Red Patterson, takımı Los Angeles'ta karşılamak için moral verici bir miting düzenledi.
Rehabilitasyonu sırasında, başlangıçta Dodger bilgisi dışında her şeyle mücadele eden Langill, bu bilginin kendisini rahatsız çevresine bağlama biçimiyle güçlendi.
“100 dil bilmek gibi” dedi. “Eğer Dodgers söz konusuysa, her yaşta herkesle konuşabilirsiniz.”
Dodgers'da geçirdiği uzun yıllar boyunca bu benzersiz bağlantıların çoğunu kurmuştu; sürekli desteği onu serinin tartışmasız en önemli kamu temsilcisi haline getirmişti.
Ölüm döşeğinde olan ve ölmeden önce bir Dodger hikayesi daha dinlemek isteyen uzun süredir Brooklyn Dodgers hayranı vardı. Kızı telefonu Langill'e verdi ve Langill, adamı stadyumun etrafına yayılmış tüm Brooklyn Dodger hatıralarını içeren sesli bir tura çıkarmaya başladı.
Langill, “Ona 'Senin için buradayız' dedim” diye hatırladı.
Ayrıca her 23 Mayıs'ta Eric Karros'a yıllık hatırlatması var.
Ona “Stan Belinda Günü Kutlu Olsun” diyecek çünkü 1992'deki o günde Karros, Pirates'ten Stan Belinda'ya karşı üç turluk bir yürüme vuruşu yaparak kendisini geleceğin yıldızı olarak kanıtladı.
Şuna bakabilirsin. Langill'in Dodger geçmişine dair hafızası kurşun geçirmez.
Rosen, “Onunla hiçbir zaman doğruluk denetleyicisine ihtiyacımız yok” dedi. “O her zaman haklıdır.”
Langill'den Karros, “Temelde Dodger tarihinin bekçisi haline geldi” dedi. “Bilmek istediğin her şey, o senin adamın.”
Ayrıca, 1963'te Dodgers formasıyla birinci ligde forma giyen tek kez iki katına çıkan eski bir dış saha oyuncusu olan Roy Gleason'un hikayesi vardı. O sezondan sonra Gleason Vietnam'a gönderildi ve bir daha asla birinci ligde beyzbol oynamadı ve kariyerini bu sezonla noktaladı. Vuruş sırasında, Dodgers'dan herhangi birinin hatırlayıp hatırlamadığını hep merak ediyordum.
Langill hatırladı. Langill her zaman hatırlar. Langill, Gleason'un görünüşte kendisini unutmuş olan organizasyonla bağlantısının koptuğunu duyduğunda, 2003 yazında Gleason'u Dodger Stadyumu'na davet etti.
Oraya vardığında Langill, Gleason'a Dodgers'ın tüm zamanların kadrosundaki isimlerin çoğunun bulunduğu duvara kadar eşlik etti. İki adamı da gözyaşlarının eşiğine getiren sahnede Gleason'un adı da vardı.
Geçtiğimiz günlerde Gleason, “Organizasyondaki herhangi birinin adımı hatırlamasına bile şaşırdım” dedi. “Ama Mark, Dodger arşivlerine gidip geçmişimi araştırmaya zaman ayırdı.”
O sezonun ilerleyen saatlerinde Gleason ilk atışı attı ve 1963 Dünya Serisi yüzüğüyle şaşırdı.
Gleason, “Hayatımın en güzel gecesi…asla unutamayacağım bir gece” dedi. 'Ve bunların hepsi Mark Langill yüzünden oldu.'
Bu sezon Dodger tarihinde yeni bir giriş, yeni bir dönüm noktası, yeni bir kahraman, 17 Haziran tarihi olacak.
Langill, “Bu, Dodgers ve Angels arasındaki ilk normal sezon 'Freeway Series' maçının yıldönümü,” diye hatırladı. “Dodgers, Todd Zeile'nin Troy Percival'e karşı evden yürüme koşusunda kazandı.”
Evet ama bu daha büyük bir şeyle ilgili.
17 Haziran, Mark Langill'in yalnızca Dodger tarihini kaydettiği değil, aynı zamanda bunu başardığı gün olarak sonsuza kadar bilinmelidir.
İşe döndüğü gündür.