Bu, Dodgers çiftlik sisteminin on yıllık başarısını ve kulübün beyzbolun en iyi organizasyonlarından biri haline gelmesine nasıl yardımcı olduğunu analiz eden üç bölümlük dizinin ikincisi.
İşte serinin 1. bölümü.
TULSA, Okla. Stadyum işçileri Cuma gecesi havai fişekleri orta sahanın ötesinde hazırlarken ve Tulsa Drillers takım arkadaşlarının geri kalanı zaferle ONEOK Field’daki kulüp evlerine dönerken, Dodgers adayı Nick Nastrini derin bir nefes aldı.
Sağ elini kullanan atıcı, “Bunu düşündüğümde biraz duygulanıyorum” dedi. “Başka hiç kimse bana gerçekten güvenmiyordu. Dodgers tek organizasyondu.”
Bu gece Nastrini, kulübün ikinci lig merdiveninde küçük bir adım daha atmıştı.
Tulsa’daki çift A üyesi ile sezona en iyi başlangıçlarından birinde, 5 ⅔ vuruşluk bir başlangıçta iki koşudan vazgeçerek, onu meşru bir potansiyel potansiyel büyük lig oyuncusu yapan sürekli umut verici gücü ve sürekli gelişen komutayı gösterdi.
“Kesinlikle çok daha iyi olmam gerekiyor,” dedi. “Ama ayağım gazda. Yakın zamanda durmayacağım.”
Dodgers sistemindeki birçok genç atıcı gibi, Nastrini’nin birinci lig hayalleri de bir zamanlar kesin olmaktan çok uzak görünüyordu.
Dört yıl önce UCLA’da bir alt sınıf öğrencisi olarak göze çarpan bir yetenek olan Nastrini, üçüncü yılında hızla yükseldi. Mekaniği bozuldu. 31⅓ vuruşta 38 vuruş yaparak ciddi bir yip sesi aldı. Olası bir birinci tur oyuncusu olarak görüldüğünde, taslak stoğu düştü. Kaç takımın ona şans vereceğinden emin değildi.
Ardından, Dodgers onu dördüncü turda seçti.
Ve onların rehberliğinde yeniden gelişti.
“Yapabileceğimi biliyordum. Sadece birinin bana bir şans vermesine ihtiyacım vardı,” dedi Nastrini. “Ve buraya gelene kadar geliştirmede ne kadar iyi olduklarına dair hiçbir fikrim yoktu. Onlarla birlikte olduğum için çok ama çok mutluyum. Bunu düşündüğümde beni biraz duygulandırıyor.”
Nastrini’ninki gibi hikayeler, Dodgers’ın ikinci lig sisteminde nadir değildir.
Bunun yerine, tarihsel olarak atış mükemmelliği ile tanımlanan bir kuruluş, şimdi atış geliştirmede sporu geçiyor ve çok önemli boru hattına sürekli bir gelecek vaat eden genç kol akışı sağlıyor.
Bu, Dodgers’ın en iyi yaptığı şeylerden biri, bir veya iki ilgi çekici özelliğe sahip kusurlu atıcıları almak – Nastrini’nin durumunda, 90’ların üstlerine ulaşabilen hızlı top sürmesi – ve ardından hız veya spin ekleyerek, komutu iyileştirmek için mekaniği temizleyerek veya tamamlayıcı sahaların yeni bir karışımını sunarak becerilerinin geri kalanını tamamlıyor.
Rakip bir yetenek avcısı, “Onların bu kadar çok iyi atış ihtimali olan yüksek takım olmaları oldukça saçma,” dedi.
Bu süreç, bu yıl hiçbir yerde, bağlı kuruluşun atış ekibinin sektörün dikkatini çektiği Tulsa’dan daha belirgin olmamıştı.
Drillers, liglerinde en düşük kazanılmış ortalamaya ve en yüksek grev oranına sahip. Ayrıca Beyzbol Amerika tarafından, bu sezonun bir noktasında, en iyi kollarından bazılarının promosyonlarından önce ortalama 94,8 mil ile profesyonel beyzbolda – büyükler veya küçükler – en sert atış yapan takım olarak seçildiler.
Drillers’ın başarısının neredeyse tamamı, orta turlu draft seçimlerinden ve bir zamanlar habersiz olan olasılıklardan, Dodgers’ın çiftlik sisteminin stokunu artıran ve ekibin kopyalamaya devam etmeyi umduğu bir şablon sağlayan, ortaya çıkarılmamış mücevherlerden oluşan bir hazineden geldi.
Nastrini, “Bu özel bir grup,” dedi. “Birkaç yıl sonra geriye bakıp nerede olduğumuzu görmek beni heyecanlandırıyor.”
Dodgers’ın atış geliştirmeye yaklaşımı devrim niteliğinde değil.
Seçtikleri veya aldıkları atıcılarda benzersiz özellikler arayan tek kulüp onlar değil. Gelecekteki büyümenin temeli olarak hizmet edebilecek büyük hızlı toplara, kötü kırma sahalarına veya garip teslimatlara ilgi duyanlar sadece onlar değil.
Ağırlıklı top hızı eğitimi veya yüksek veri adım analizi gibi bir zamanlar yeni olan yöntemler bile artık sektörde nadir değildir.
Yine de, son yıllarda, Dodgers sistemi çoğu sistemden daha verimli oldu – özellikle onların eğitimi altında sürekli olarak gelişen, daha sonraki aşamalarda, daha az gösterişli adaylarla.
Beyzbol toplarını tutan taraftarlar, 18 Mart’ta Arizona, Glendale’de Chicago White Sox’a karşı bir bahar antrenman maçından önce Dodgers atıcısı Nick Nastrini’nin güneş gözlüklerine yansıdı.
(Ashley Landis / Associated Press)
İzcilikle başlar. MLB Pipeline’ın ilk 100 aday sıralamasındaki dört Dodgers atıcısından üçü üçüncü turda veya daha sonra seçildi. Tulsa’da sezona başlayan ilk altı oyuncudan hiçbiri ilk turda alınmadı.
Billy [Gasparino, the Dodgers vice president of amateur scouting] kollarını çeken bir ısıtıcının üzerinde,” dedi rakip izci. “Geçtiğimiz birkaç yılda pek çok atış seçimini gerçekten kaçırmadılar.”
Oradan, atış departmanı, Tulsa yardımcı atış koçu Ryan Dennick’in tüm atış türlerine uygulanabilir üç adımlı bir plan olarak tanımladığı şeyi takiben, geliştirmenin motoru haline geldi.
İlk odak noktası güçtür ve teslimatları için kapsamlı revizyonlar düşünmeden önce her potansiyel müşterinin fiziksel olarak zirvede olduğundan emin olun.
Sıradaki teknik, keşif departmanlarının başlangıçta ilgisini çeken benzersiz beceriyi en üst düzeye çıkardığından emin olmak için her potansiyel müşterinin mekaniğini değerlendirmektir.
Dennick, “Hepsinde siğil vardı,” dedi. “Ama aradığımız girdilere sahipler mi? Verimsizliklerini maskeleyebilir ve etkinliklerini en üst düzeye çıkarabilir miyiz? Sanırım yaptığımız şey bu [this group] özellikle.”
Bu adımlar genellikle aylar önce ve iki eyalet uzakta ele alınır.
Bir zamanlar pek çok potansiyel müşterinin gelişmek için Driveline ve Tread Athletics gibi özel eğitim merkezlerine gittiği yerlerde, Dodgers son sezon dışı dönemlerde kendi atış kamplarını oluşturdu ve olası adaylarının çoğunu kış aylarında Arizona’daki Camelback Ranch tesislerinde ağırladı.
Orada, gerçek zamanlı olarak büyümeyi teşvik edebilirler. Bir sürahi atışının yanlış olması durumunda, bir KinaTrax biyometrik sistemi atışlarındaki en küçük değişiklikleri bile gösterecektir. Güç kazanmaları veya hareketlilik eklemeleri gerekirse, Dodgers oyuncu performans ekibi yardımcı olmak için hazırdır.
Sezon dışı programının uygulanmasına yardımcı olan eski bir Driveline eğitmeni olan ikinci lig atış direktörü Rob Hill, “Bu adamların etrafından dolaştığımız süre arttıkça, ‘Asıl sorun nedir?’ üzerine odaklanmak o kadar kolay oluyor” dedi. “Belirli uyaranlara nasıl tepki verdiklerini daha iyi anlıyoruz ve ardından ayarlamalarımızı buradan yapıyoruz.”
Bir atıcının gücü ve teslimatı iyileştirildikten sonra, üçüncü adım – taktik iyileştirme – atıcıların cephaneliklerini kurcalamaları ve oyun durumlarında hangi sahaları atacaklarını öğrenmeleri ile devreye girer.
Bu, Nastrini ve Tulsa atış ekibinin geri kalanının bu yıl ulaştığı aşamadır ve bir zamanlar düşük profilli potansiyel adaylardan oluşan bir grubun olası büyük lig yetenekleri olarak ortaya çıkmasına yardımcı olur.
Tulsa’nın diğer atış koçu Durin O’Linger, “İnanılmazdı,” dedi. “Dennick ve ben arkamıza yaslanır ve onların günlük işlerini yapmalarını izlerdik çünkü hazırlık aşamasında çok iyi bir iş çıkardılar.”
Emmet Sheehan (2021’de altıncı raunt), bu yıl büyük liglere ulaşan ilk Tulsa atıcısı oldu ve sıra dışı tabanca dağıtımını ve çok övülen hızlı topunu geliştirdi. Landon Knack (2020’de ikinci tur), üçlü A Oklahoma City terfisinin ardından onun çok arkasında.
Dodgers atıcısı Landon Knack, 20 Şubat’ta Phoenix’te bahar antrenmanları sırasında ısınıyor.
(Ross D. Franklin / Associated Press)
Tulsa’ya geri döndüğümüzde, bu sezon diğer üç başlangıç oyuncusu bakışları üzerine çevirdi.
River Ryan, Dodgers’la arası tamamen zihniyetle ilgili olan eski bir iki yönlü oyuncu: “Her şeyi stoper oynamamla ilişkilendirmeye çalıştılar” dedi. “Bundan sonra her şey bir nevi yerine oturdu.”
Nick Frasso, kendi aldatıcı sunumuyla alev atıcıdır ve 1,82’lik çerçevesinden üç basamaklı ısı yayar: Dodgers ikinci lig ekibi için “Çok analitikler,” dedi. “Neleri iyi yaptığınıza gerçekten dikkat çekiyorlar ve bu tavanı daha da yükseltmenize yardımcı oluyorlar.”
Kyle Hurt, gelecek vaat eden bir hızlı top değiştirme kombinasyonunun yanı sıra, atışında daha tutarlı mekanikler oluşturan doğal “karşı dönüş”e sahip bir sağ elini kullanıyor: “Gücümün, eşyalarımın nereden geldiğini küçük bir hatırlatma.”
Dodgers ve sektördeki değerlendiricilere göre hepsi büyük lig potansiyeline sahip olan bu üçlü, kulüp için özel bir başarı öyküsü oldu. Her biri son üç yılda küçük ticaretlerle satın alındı (Matt Beaty için Ryan, Mitch White için Frasso, Dylan Floro için Hurt). Dodgers’a katıldıktan sonra, her biri havalandı.
Genel müdür Brandon Gomes, “Sistemimize girdikten sonra, size çok fazla bant genişliği aktarıyoruz” dedi. “Bu, her erkeğin gücünü – ‘süper gücünü’ – kaybetmeden bu büyüme alanlarını belirlemeye çalışmakla ilgili.”
Bu sezonun başında, bu çift A kollarından çok azı büyük lig radarındaydı.
Dodgers için, önde gelenlerin eşiğinde olan ve kulübün en son boru hattı yeteneği dalgası olarak dikkat çeken, aralarında Bobby Miller, Gavin Stone, Michael Grove ve Ryan Pepiot da bulunan, onların üzerinde potansiyel adaylar sınıfıydı.
Ancak şimdi, Sheehan Dodgers MLB rotasyonunda bir yer tutuyor. Kötü bir 2022’nin ardından kariyeri durma tehlikesiyle karşı karşıya olan Knack, aradan önce kısa bir süre taksi ekibindeydi.
Gerekirse, diğerleri bu yıl daha sonra resimde daha fazla yer alabilir. Ya da, Dodgers şampiyonluk odaklı birincilik takımından eksilmeyecek, cazip ticari yem, değerli beklentiler olarak da hizmet edebilirler.
2019’da UCLA için atış yapan Nick Nastrini, 2021’de Dodgers tarafından dördüncü turda seçildi.
(Ringo HW Chiu / Associated Press)
Kulübün her yıl olmak istediği yer burası – bir nesil adayı birinci sınıflara terfi ettirirken, hemen arkalarından çiftlik sisteminde bir başkasını başlatıyor.
“İnsanların ‘Bu adamlar nasıl aynı anda oluyor’ demelerini istiyorum. [minor-league] seviyesi?’” dedi Hill. Hidra gibi, bir kafasını kesip yerine iki tane daha çıkar. Hepimizin bunun için çalıştığı şey bu.”
Tulsa’da atıcıların her biri diğerini daha iyi olmaya zorlayan bir rekabet ortamı yarattı.
Dennick, yılın bir hafta başlarında Sheehan’ın bir maçta 10 vurucu vurduğunu, ancak Hurt’un iki gün sonra bu başarıyı yakalamasını hatırladı. Başka bir noktada Frasso, grupta bir oyunda düzenli olarak 100 mil hızla gölgede kalmaya başlayan ilk kişi oldu. Ardından, Ryan aniden stadyum radar tabancasında 101’i parlattı.
Dennick, “Hepsi kendilerini bir büyük lig oyuncusu olarak görüyor,” dedi. “Bunu görmek gerçekten harika.”
Aralarında ego olmadığı konusunda ısrar ediyorlar. Sheehan birinciliğe yükseldiğinde, Tulsa ekibinin geri kalanı terfiyi kutladı.
Aynı zamanda, “Kendilerinden şüphe duymuyorlar,” dedi Dennick. “Dürüst olmak gerekirse, bu oyunda kendine güvenmeye ihtiyacın var. Ve bunu gösteriyorlar. İyi olduklarını biliyorlar. Ama tankta daha fazlası olduğunu da biliyorlar.”
Dodgers bu son kısmı halledebileceklerini umuyor. Yarım kalan beklentileri çok yönlü gelecekteki MLB kollarına dönüştürmeyi amaçlayan atış geliştirme sistemlerini yıllarca iyileştirdikten sonra, Tulsa rotasyonu belirleyici bir örnek haline geliyor.
Dennick, “Elimizden geldiğince güçlerini maksimize ettik,” dedi. “Ve bence bu adamların ne hale gelebileceğini gerçekten görmeye başlıyoruz.”
İşte serinin 1. bölümü.
TULSA, Okla. Stadyum işçileri Cuma gecesi havai fişekleri orta sahanın ötesinde hazırlarken ve Tulsa Drillers takım arkadaşlarının geri kalanı zaferle ONEOK Field’daki kulüp evlerine dönerken, Dodgers adayı Nick Nastrini derin bir nefes aldı.
Sağ elini kullanan atıcı, “Bunu düşündüğümde biraz duygulanıyorum” dedi. “Başka hiç kimse bana gerçekten güvenmiyordu. Dodgers tek organizasyondu.”
Bu gece Nastrini, kulübün ikinci lig merdiveninde küçük bir adım daha atmıştı.
Tulsa’daki çift A üyesi ile sezona en iyi başlangıçlarından birinde, 5 ⅔ vuruşluk bir başlangıçta iki koşudan vazgeçerek, onu meşru bir potansiyel potansiyel büyük lig oyuncusu yapan sürekli umut verici gücü ve sürekli gelişen komutayı gösterdi.
“Kesinlikle çok daha iyi olmam gerekiyor,” dedi. “Ama ayağım gazda. Yakın zamanda durmayacağım.”
Dodgers sistemindeki birçok genç atıcı gibi, Nastrini’nin birinci lig hayalleri de bir zamanlar kesin olmaktan çok uzak görünüyordu.
Dört yıl önce UCLA’da bir alt sınıf öğrencisi olarak göze çarpan bir yetenek olan Nastrini, üçüncü yılında hızla yükseldi. Mekaniği bozuldu. 31⅓ vuruşta 38 vuruş yaparak ciddi bir yip sesi aldı. Olası bir birinci tur oyuncusu olarak görüldüğünde, taslak stoğu düştü. Kaç takımın ona şans vereceğinden emin değildi.
Ardından, Dodgers onu dördüncü turda seçti.
Ve onların rehberliğinde yeniden gelişti.
“Yapabileceğimi biliyordum. Sadece birinin bana bir şans vermesine ihtiyacım vardı,” dedi Nastrini. “Ve buraya gelene kadar geliştirmede ne kadar iyi olduklarına dair hiçbir fikrim yoktu. Onlarla birlikte olduğum için çok ama çok mutluyum. Bunu düşündüğümde beni biraz duygulandırıyor.”
Nastrini’ninki gibi hikayeler, Dodgers’ın ikinci lig sisteminde nadir değildir.
Bunun yerine, tarihsel olarak atış mükemmelliği ile tanımlanan bir kuruluş, şimdi atış geliştirmede sporu geçiyor ve çok önemli boru hattına sürekli bir gelecek vaat eden genç kol akışı sağlıyor.
Bu, Dodgers’ın en iyi yaptığı şeylerden biri, bir veya iki ilgi çekici özelliğe sahip kusurlu atıcıları almak – Nastrini’nin durumunda, 90’ların üstlerine ulaşabilen hızlı top sürmesi – ve ardından hız veya spin ekleyerek, komutu iyileştirmek için mekaniği temizleyerek veya tamamlayıcı sahaların yeni bir karışımını sunarak becerilerinin geri kalanını tamamlıyor.
Rakip bir yetenek avcısı, “Onların bu kadar çok iyi atış ihtimali olan yüksek takım olmaları oldukça saçma,” dedi.
Bu süreç, bu yıl hiçbir yerde, bağlı kuruluşun atış ekibinin sektörün dikkatini çektiği Tulsa’dan daha belirgin olmamıştı.
Drillers, liglerinde en düşük kazanılmış ortalamaya ve en yüksek grev oranına sahip. Ayrıca Beyzbol Amerika tarafından, bu sezonun bir noktasında, en iyi kollarından bazılarının promosyonlarından önce ortalama 94,8 mil ile profesyonel beyzbolda – büyükler veya küçükler – en sert atış yapan takım olarak seçildiler.
Drillers’ın başarısının neredeyse tamamı, orta turlu draft seçimlerinden ve bir zamanlar habersiz olan olasılıklardan, Dodgers’ın çiftlik sisteminin stokunu artıran ve ekibin kopyalamaya devam etmeyi umduğu bir şablon sağlayan, ortaya çıkarılmamış mücevherlerden oluşan bir hazineden geldi.
Nastrini, “Bu özel bir grup,” dedi. “Birkaç yıl sonra geriye bakıp nerede olduğumuzu görmek beni heyecanlandırıyor.”
Dodgers’ın atış geliştirmeye yaklaşımı devrim niteliğinde değil.
Seçtikleri veya aldıkları atıcılarda benzersiz özellikler arayan tek kulüp onlar değil. Gelecekteki büyümenin temeli olarak hizmet edebilecek büyük hızlı toplara, kötü kırma sahalarına veya garip teslimatlara ilgi duyanlar sadece onlar değil.
Ağırlıklı top hızı eğitimi veya yüksek veri adım analizi gibi bir zamanlar yeni olan yöntemler bile artık sektörde nadir değildir.
Yine de, son yıllarda, Dodgers sistemi çoğu sistemden daha verimli oldu – özellikle onların eğitimi altında sürekli olarak gelişen, daha sonraki aşamalarda, daha az gösterişli adaylarla.
Beyzbol toplarını tutan taraftarlar, 18 Mart’ta Arizona, Glendale’de Chicago White Sox’a karşı bir bahar antrenman maçından önce Dodgers atıcısı Nick Nastrini’nin güneş gözlüklerine yansıdı.
(Ashley Landis / Associated Press)
İzcilikle başlar. MLB Pipeline’ın ilk 100 aday sıralamasındaki dört Dodgers atıcısından üçü üçüncü turda veya daha sonra seçildi. Tulsa’da sezona başlayan ilk altı oyuncudan hiçbiri ilk turda alınmadı.
Billy [Gasparino, the Dodgers vice president of amateur scouting] kollarını çeken bir ısıtıcının üzerinde,” dedi rakip izci. “Geçtiğimiz birkaç yılda pek çok atış seçimini gerçekten kaçırmadılar.”
Oradan, atış departmanı, Tulsa yardımcı atış koçu Ryan Dennick’in tüm atış türlerine uygulanabilir üç adımlı bir plan olarak tanımladığı şeyi takiben, geliştirmenin motoru haline geldi.
İlk odak noktası güçtür ve teslimatları için kapsamlı revizyonlar düşünmeden önce her potansiyel müşterinin fiziksel olarak zirvede olduğundan emin olun.
Sıradaki teknik, keşif departmanlarının başlangıçta ilgisini çeken benzersiz beceriyi en üst düzeye çıkardığından emin olmak için her potansiyel müşterinin mekaniğini değerlendirmektir.
Dennick, “Hepsinde siğil vardı,” dedi. “Ama aradığımız girdilere sahipler mi? Verimsizliklerini maskeleyebilir ve etkinliklerini en üst düzeye çıkarabilir miyiz? Sanırım yaptığımız şey bu [this group] özellikle.”
Bu adımlar genellikle aylar önce ve iki eyalet uzakta ele alınır.
Bir zamanlar pek çok potansiyel müşterinin gelişmek için Driveline ve Tread Athletics gibi özel eğitim merkezlerine gittiği yerlerde, Dodgers son sezon dışı dönemlerde kendi atış kamplarını oluşturdu ve olası adaylarının çoğunu kış aylarında Arizona’daki Camelback Ranch tesislerinde ağırladı.
Orada, gerçek zamanlı olarak büyümeyi teşvik edebilirler. Bir sürahi atışının yanlış olması durumunda, bir KinaTrax biyometrik sistemi atışlarındaki en küçük değişiklikleri bile gösterecektir. Güç kazanmaları veya hareketlilik eklemeleri gerekirse, Dodgers oyuncu performans ekibi yardımcı olmak için hazırdır.
— Dodgers, Nick Nastrini’yi arıyor
Sezon dışı programının uygulanmasına yardımcı olan eski bir Driveline eğitmeni olan ikinci lig atış direktörü Rob Hill, “Bu adamların etrafından dolaştığımız süre arttıkça, ‘Asıl sorun nedir?’ üzerine odaklanmak o kadar kolay oluyor” dedi. “Belirli uyaranlara nasıl tepki verdiklerini daha iyi anlıyoruz ve ardından ayarlamalarımızı buradan yapıyoruz.”
Bir atıcının gücü ve teslimatı iyileştirildikten sonra, üçüncü adım – taktik iyileştirme – atıcıların cephaneliklerini kurcalamaları ve oyun durumlarında hangi sahaları atacaklarını öğrenmeleri ile devreye girer.
Bu, Nastrini ve Tulsa atış ekibinin geri kalanının bu yıl ulaştığı aşamadır ve bir zamanlar düşük profilli potansiyel adaylardan oluşan bir grubun olası büyük lig yetenekleri olarak ortaya çıkmasına yardımcı olur.
Tulsa’nın diğer atış koçu Durin O’Linger, “İnanılmazdı,” dedi. “Dennick ve ben arkamıza yaslanır ve onların günlük işlerini yapmalarını izlerdik çünkü hazırlık aşamasında çok iyi bir iş çıkardılar.”
Emmet Sheehan (2021’de altıncı raunt), bu yıl büyük liglere ulaşan ilk Tulsa atıcısı oldu ve sıra dışı tabanca dağıtımını ve çok övülen hızlı topunu geliştirdi. Landon Knack (2020’de ikinci tur), üçlü A Oklahoma City terfisinin ardından onun çok arkasında.
Dodgers atıcısı Landon Knack, 20 Şubat’ta Phoenix’te bahar antrenmanları sırasında ısınıyor.
(Ross D. Franklin / Associated Press)
Tulsa’ya geri döndüğümüzde, bu sezon diğer üç başlangıç oyuncusu bakışları üzerine çevirdi.
River Ryan, Dodgers’la arası tamamen zihniyetle ilgili olan eski bir iki yönlü oyuncu: “Her şeyi stoper oynamamla ilişkilendirmeye çalıştılar” dedi. “Bundan sonra her şey bir nevi yerine oturdu.”
Nick Frasso, kendi aldatıcı sunumuyla alev atıcıdır ve 1,82’lik çerçevesinden üç basamaklı ısı yayar: Dodgers ikinci lig ekibi için “Çok analitikler,” dedi. “Neleri iyi yaptığınıza gerçekten dikkat çekiyorlar ve bu tavanı daha da yükseltmenize yardımcı oluyorlar.”
Kyle Hurt, gelecek vaat eden bir hızlı top değiştirme kombinasyonunun yanı sıra, atışında daha tutarlı mekanikler oluşturan doğal “karşı dönüş”e sahip bir sağ elini kullanıyor: “Gücümün, eşyalarımın nereden geldiğini küçük bir hatırlatma.”
Dodgers ve sektördeki değerlendiricilere göre hepsi büyük lig potansiyeline sahip olan bu üçlü, kulüp için özel bir başarı öyküsü oldu. Her biri son üç yılda küçük ticaretlerle satın alındı (Matt Beaty için Ryan, Mitch White için Frasso, Dylan Floro için Hurt). Dodgers’a katıldıktan sonra, her biri havalandı.
Genel müdür Brandon Gomes, “Sistemimize girdikten sonra, size çok fazla bant genişliği aktarıyoruz” dedi. “Bu, her erkeğin gücünü – ‘süper gücünü’ – kaybetmeden bu büyüme alanlarını belirlemeye çalışmakla ilgili.”
Bu sezonun başında, bu çift A kollarından çok azı büyük lig radarındaydı.
Dodgers için, önde gelenlerin eşiğinde olan ve kulübün en son boru hattı yeteneği dalgası olarak dikkat çeken, aralarında Bobby Miller, Gavin Stone, Michael Grove ve Ryan Pepiot da bulunan, onların üzerinde potansiyel adaylar sınıfıydı.
Ancak şimdi, Sheehan Dodgers MLB rotasyonunda bir yer tutuyor. Kötü bir 2022’nin ardından kariyeri durma tehlikesiyle karşı karşıya olan Knack, aradan önce kısa bir süre taksi ekibindeydi.
Gerekirse, diğerleri bu yıl daha sonra resimde daha fazla yer alabilir. Ya da, Dodgers şampiyonluk odaklı birincilik takımından eksilmeyecek, cazip ticari yem, değerli beklentiler olarak da hizmet edebilirler.
2019’da UCLA için atış yapan Nick Nastrini, 2021’de Dodgers tarafından dördüncü turda seçildi.
(Ringo HW Chiu / Associated Press)
Kulübün her yıl olmak istediği yer burası – bir nesil adayı birinci sınıflara terfi ettirirken, hemen arkalarından çiftlik sisteminde bir başkasını başlatıyor.
“İnsanların ‘Bu adamlar nasıl aynı anda oluyor’ demelerini istiyorum. [minor-league] seviyesi?’” dedi Hill. Hidra gibi, bir kafasını kesip yerine iki tane daha çıkar. Hepimizin bunun için çalıştığı şey bu.”
Tulsa’da atıcıların her biri diğerini daha iyi olmaya zorlayan bir rekabet ortamı yarattı.
Dennick, yılın bir hafta başlarında Sheehan’ın bir maçta 10 vurucu vurduğunu, ancak Hurt’un iki gün sonra bu başarıyı yakalamasını hatırladı. Başka bir noktada Frasso, grupta bir oyunda düzenli olarak 100 mil hızla gölgede kalmaya başlayan ilk kişi oldu. Ardından, Ryan aniden stadyum radar tabancasında 101’i parlattı.
Dennick, “Hepsi kendilerini bir büyük lig oyuncusu olarak görüyor,” dedi. “Bunu görmek gerçekten harika.”
Aralarında ego olmadığı konusunda ısrar ediyorlar. Sheehan birinciliğe yükseldiğinde, Tulsa ekibinin geri kalanı terfiyi kutladı.
Aynı zamanda, “Kendilerinden şüphe duymuyorlar,” dedi Dennick. “Dürüst olmak gerekirse, bu oyunda kendine güvenmeye ihtiyacın var. Ve bunu gösteriyorlar. İyi olduklarını biliyorlar. Ama tankta daha fazlası olduğunu da biliyorlar.”
Dodgers bu son kısmı halledebileceklerini umuyor. Yarım kalan beklentileri çok yönlü gelecekteki MLB kollarına dönüştürmeyi amaçlayan atış geliştirme sistemlerini yıllarca iyileştirdikten sonra, Tulsa rotasyonu belirleyici bir örnek haline geliyor.
Dennick, “Elimizden geldiğince güçlerini maksimize ettik,” dedi. “Ve bence bu adamların ne hale gelebileceğini gerçekten görmeye başlıyoruz.”