Bu, en kötü yönlerden sezon sonrasına bir geri dönüştü.
Dodgers'ın süperstar smaçörleri ellerinden gelenin en iyisini yapmıyordu. Dizinin yardımcı oyuncu kadrosu çok az gerçek destek sundu. Ve birdenbire, Dünya Serisi takibini körüklemesi beklenen yüksek fiyatlı bir hücum, bunun yerine geçtiğimiz Ekim ayında istismar edilen potansiyel zayıflıkları ortaya çıkardı.
İç saha oyuncusu Miguel Rojas, “Geçen yılın play-off'larına çok benziyordu,” dedi, “işleri yürütemediğimizde.”
Rojas, takımın son dönemdeki hücumdaki çöküşünden bahsediyordu; Dodgers'ın maç başına ortalama sadece 3,5 sayı atarken, 16'nın dokuzunu ve arka arkaya beşini kaybettiği iki haftalık bir kırgınlıktı bu; son beş yıldaki en uzun mağlubiyet serisi.
Bu, New York Mets'in bu haftaki üç maçlık galibiyetiyle sona eren kısa bir düşüşten başka bir şey olmayabilir.
Batı Ulusal Ligi'nde hâlâ birinci sıradalar.
Hala play-off'a kalmalarına çok yakınlar.
Süperstarlar Shohei Ohtani, Mookie Betts ve Freddie Freeman sayesinde sayı, vuruş ortalaması ve taban artı yavaşlama yüzdesinde hâlâ ilk üç takım arasında yer alıyorlar.
Ancak, Rojas'ın da açıkça belirttiği gibi, bu gidişat, geçen yıl Arizona Diamondbacks'e karşı oynanan, üç maçlık bir taramada hücumun kaybolduğu Ulusal Lig Serisi'nin anılarını hatırlattı.
“Sadece Shohei'ye güvenemeyiz [hitting a] Homer, Freddie [hitting a] Homer, Mookie'nin gözyaşları var,” dedi Rojas. “Bunu küçük topla da yapmanın bir yolunu bulmalıyız. Oyunu oynamanın küçük yolları. Savunmada. Üsleri işletiyorum.”
Ve ilk iki ayda da örneklendiği gibi, serinin alt yarısından daha fazla üretim elde etmek.
Bu noktaya kadar Dodgers, Betts, Ohtani, Freeman, Will Smith ve rakip atıcıya bağlı olarak Teoscar Hernández veya Max Muncy'den oluşan üst düzey sopalarından daha fazlasını isteyemezdi. .
Dizilişteki ilk beş sıra arasında Dodgers, vuruş ortalamasında (0,299, diğer takımlardan 18 puan daha iyi) ve OPS'de (0,902, 87 puan daha iyi) açık ara birinci sırada yer alıyor. RBI'lerde ikinci (185) ve home run'larda üçüncü (52). En iyi yürüme-kaçak oranına sahipler. Diziliş her değiştiğinde karşı karşıya gelinecek bir baş ağrısıdırlar.
Ancak ilk beş noktadaki vurucuları geçtiğinizde ateş gücü durmaya başlar.
Herhangi bir gecede, sıralamanın 6'dan 9'a kadar olan yerlerinde Kiké Hernández, Gavin Lux, Andy Pages, Jason Heyward, Chris Taylor, Austin Barnes ve Rojas yer alacak.
Bu grubun, Dodgers'ın etrafında oluşturduğu yıldızlarla dolu çekirdeği desteklemek için yeterli konumsal çok yönlülük, takım avantajları ve zamanında hücum sağlaması umuduydu. Bunun yerine, ana ligdeki en zayıf hücum birimlerinden biri gibi performans gösterdiler.
Dodgers'ın 6-9'luk smaçörleri kolektif 0,200 vuruşla MLB'nin en kötü dördüncüsü oldu. .586 OPS'leri yalnızca bir sıra daha iyi sırada yer alıyor. Çok fazla öne çıkıyorlar (%26, en yüksek 10'uncu). Nadiren yürürler (%7, en düşük 10'uncu). Ve Rojas dışında (0,790 OPS ile 0,284 vuruş yapan) hiç kimse tutarlı bir hücum sunmuyor.
Üst düzey kadrolar var. Bir de bu yılın Dodgers'ı var.
Son 16 maçlık durgunluk, bu tür eksikliklerin sonuçlarını gösterdi. Uzatma sırasında Dodgers'ın üst yarısı en üst vitesten çıktı. Betts ve Ohtani biraz sakinleşti. Freeman ve Smith mini çöküşlerle mücadele etti. Muncy, eğik bir gerginlik nedeniyle sahadan uzaklaştırıldı.
Ancak daha büyük sorun, alt yarının neredeyse hiç üretim sağlamamasıydı. 6-9 vurucular 0,187 vuruş yaptı. Yenilgi serisinin bir noktasında, toplamda 34 sayı 0'dı ve neredeyse üç maça galibiyet almadan çıktılar.
Sonuç olarak hücum durma noktasına geldi; Dodgers, 16 maçın sadece altısında dörtten fazla sayı attı. Geçen yılın play-off'larında ve bazen ondan önceki iki sezon sonrası dönemde onları mahveden sorunlar yeniden artmaya başlamıştı.
Teknik direktör Dave Roberts geçen hafta alt yarıda “Onlara ihtiyacımız var” dedi. “Bunu oradaki adamların üzerine yıkmak istemiyorum. Ama bizi harekete geçirecek birini bulmaya çalışıyoruz.”
Bu nedenle, 30 Temmuz'daki son takas tarihi yaklaşırken Dodgers'ın en temel ihtiyacı netleşiyor.
Ya şu anki alt yarıdaki golcü oyuncu kadrosu bir çeşit ilerleme buluyor. Ya da Dodgers'ın muhtemelen bir veya iki vuruş sopası aramaktan başka seçeneği kalmayacak, bu da sezon dışında yaptıkları 1,4 milyar dolarlık harcamadan sonra bile potansiyel olarak daha fazla kadro takviyesi gerektirecek.
Roberts, “Muhtemelen Miguel Rojas dışındaki en alttaki adamların düşük performans sergilediğini düşünüyorum” dedi. “Artık zamanı geldi, adamlar yeterince vuruş yaptı, burada bazı ayarlamaların yapılması gerekiyor ve kesinlikle [better] verim.”
Geçen hafta New York'ta yayınlanan dizi umut verdi.
Heyward, Lux ve Taylor (bir top sıkıştırma oyununda) Salı günü son sıralarda teklere ulaştılar ve geriden gelerek elde edilen galibiyeti elde ettiler. Salı günkü çift kafalı gece içkisinde Pages, Miguel Vargas, Rojas ve Barnes'ın vuruşları başka bir zaferin anahtarıydı.
Çarşamba, Dodgers'ın alt yarısının tüm yıl boyunca bir araya getirdiği en iyi oyunlardan biriydi; Rojas'ın dört vuruşu, Vargas'ın evden kaçışı ve Heyward ile Kiké Hernández'in iki vuruş çabasıyla öne çıktı.
Betts ve Freeman'ın vuruşsuz kaldığı bir günde bile, Dodgers'ın 16 vuruşu (bunlardan 10'u 6-9'luk vuruşçulardan geldi) yılın büyük bölümünde üçüncü kez berabere kaldı.
Roberts Çarşamba günü yaptığı açıklamada, “Açıkçası siparişin alt kısmı hakkında çok fazla konuşma yapıldı” dedi. “Fakat bugün, üretken vuruşlar yaptıklarını, vuruşlar yaptıklarını, yürüyüşler yaptıklarını, iyi şeylerin gerçekleştiğini görebilirsiniz.”
Yine de bu sadece güçlü bir oyundu, geri dönen bir seriydi.
Sezonun bitimine iki ay kala, siparişin altındaki üretim, deja vu'yu tetikleyen önemli bir sorun olmaya devam ediyor.
Ve Dodgers şu andan ekim ayına kadar bir rota çizerken, bu belki de çözmeleri gereken en büyük sorun haline geliyor.
Dodgers'ın süperstar smaçörleri ellerinden gelenin en iyisini yapmıyordu. Dizinin yardımcı oyuncu kadrosu çok az gerçek destek sundu. Ve birdenbire, Dünya Serisi takibini körüklemesi beklenen yüksek fiyatlı bir hücum, bunun yerine geçtiğimiz Ekim ayında istismar edilen potansiyel zayıflıkları ortaya çıkardı.
İç saha oyuncusu Miguel Rojas, “Geçen yılın play-off'larına çok benziyordu,” dedi, “işleri yürütemediğimizde.”
Rojas, takımın son dönemdeki hücumdaki çöküşünden bahsediyordu; Dodgers'ın maç başına ortalama sadece 3,5 sayı atarken, 16'nın dokuzunu ve arka arkaya beşini kaybettiği iki haftalık bir kırgınlıktı bu; son beş yıldaki en uzun mağlubiyet serisi.
Bu, New York Mets'in bu haftaki üç maçlık galibiyetiyle sona eren kısa bir düşüşten başka bir şey olmayabilir.
Batı Ulusal Ligi'nde hâlâ birinci sıradalar.
Hala play-off'a kalmalarına çok yakınlar.
Süperstarlar Shohei Ohtani, Mookie Betts ve Freddie Freeman sayesinde sayı, vuruş ortalaması ve taban artı yavaşlama yüzdesinde hâlâ ilk üç takım arasında yer alıyorlar.
Ancak, Rojas'ın da açıkça belirttiği gibi, bu gidişat, geçen yıl Arizona Diamondbacks'e karşı oynanan, üç maçlık bir taramada hücumun kaybolduğu Ulusal Lig Serisi'nin anılarını hatırlattı.
“Sadece Shohei'ye güvenemeyiz [hitting a] Homer, Freddie [hitting a] Homer, Mookie'nin gözyaşları var,” dedi Rojas. “Bunu küçük topla da yapmanın bir yolunu bulmalıyız. Oyunu oynamanın küçük yolları. Savunmada. Üsleri işletiyorum.”
Ve ilk iki ayda da örneklendiği gibi, serinin alt yarısından daha fazla üretim elde etmek.
Bu noktaya kadar Dodgers, Betts, Ohtani, Freeman, Will Smith ve rakip atıcıya bağlı olarak Teoscar Hernández veya Max Muncy'den oluşan üst düzey sopalarından daha fazlasını isteyemezdi. .
Dizilişteki ilk beş sıra arasında Dodgers, vuruş ortalamasında (0,299, diğer takımlardan 18 puan daha iyi) ve OPS'de (0,902, 87 puan daha iyi) açık ara birinci sırada yer alıyor. RBI'lerde ikinci (185) ve home run'larda üçüncü (52). En iyi yürüme-kaçak oranına sahipler. Diziliş her değiştiğinde karşı karşıya gelinecek bir baş ağrısıdırlar.
Ancak ilk beş noktadaki vurucuları geçtiğinizde ateş gücü durmaya başlar.
Herhangi bir gecede, sıralamanın 6'dan 9'a kadar olan yerlerinde Kiké Hernández, Gavin Lux, Andy Pages, Jason Heyward, Chris Taylor, Austin Barnes ve Rojas yer alacak.
Bu grubun, Dodgers'ın etrafında oluşturduğu yıldızlarla dolu çekirdeği desteklemek için yeterli konumsal çok yönlülük, takım avantajları ve zamanında hücum sağlaması umuduydu. Bunun yerine, ana ligdeki en zayıf hücum birimlerinden biri gibi performans gösterdiler.
Dodgers'ın 6-9'luk smaçörleri kolektif 0,200 vuruşla MLB'nin en kötü dördüncüsü oldu. .586 OPS'leri yalnızca bir sıra daha iyi sırada yer alıyor. Çok fazla öne çıkıyorlar (%26, en yüksek 10'uncu). Nadiren yürürler (%7, en düşük 10'uncu). Ve Rojas dışında (0,790 OPS ile 0,284 vuruş yapan) hiç kimse tutarlı bir hücum sunmuyor.
Üst düzey kadrolar var. Bir de bu yılın Dodgers'ı var.
Son 16 maçlık durgunluk, bu tür eksikliklerin sonuçlarını gösterdi. Uzatma sırasında Dodgers'ın üst yarısı en üst vitesten çıktı. Betts ve Ohtani biraz sakinleşti. Freeman ve Smith mini çöküşlerle mücadele etti. Muncy, eğik bir gerginlik nedeniyle sahadan uzaklaştırıldı.
Ancak daha büyük sorun, alt yarının neredeyse hiç üretim sağlamamasıydı. 6-9 vurucular 0,187 vuruş yaptı. Yenilgi serisinin bir noktasında, toplamda 34 sayı 0'dı ve neredeyse üç maça galibiyet almadan çıktılar.
Sonuç olarak hücum durma noktasına geldi; Dodgers, 16 maçın sadece altısında dörtten fazla sayı attı. Geçen yılın play-off'larında ve bazen ondan önceki iki sezon sonrası dönemde onları mahveden sorunlar yeniden artmaya başlamıştı.
Teknik direktör Dave Roberts geçen hafta alt yarıda “Onlara ihtiyacımız var” dedi. “Bunu oradaki adamların üzerine yıkmak istemiyorum. Ama bizi harekete geçirecek birini bulmaya çalışıyoruz.”
Bu nedenle, 30 Temmuz'daki son takas tarihi yaklaşırken Dodgers'ın en temel ihtiyacı netleşiyor.
Ya şu anki alt yarıdaki golcü oyuncu kadrosu bir çeşit ilerleme buluyor. Ya da Dodgers'ın muhtemelen bir veya iki vuruş sopası aramaktan başka seçeneği kalmayacak, bu da sezon dışında yaptıkları 1,4 milyar dolarlık harcamadan sonra bile potansiyel olarak daha fazla kadro takviyesi gerektirecek.
Roberts, “Muhtemelen Miguel Rojas dışındaki en alttaki adamların düşük performans sergilediğini düşünüyorum” dedi. “Artık zamanı geldi, adamlar yeterince vuruş yaptı, burada bazı ayarlamaların yapılması gerekiyor ve kesinlikle [better] verim.”
Geçen hafta New York'ta yayınlanan dizi umut verdi.
Heyward, Lux ve Taylor (bir top sıkıştırma oyununda) Salı günü son sıralarda teklere ulaştılar ve geriden gelerek elde edilen galibiyeti elde ettiler. Salı günkü çift kafalı gece içkisinde Pages, Miguel Vargas, Rojas ve Barnes'ın vuruşları başka bir zaferin anahtarıydı.
Çarşamba, Dodgers'ın alt yarısının tüm yıl boyunca bir araya getirdiği en iyi oyunlardan biriydi; Rojas'ın dört vuruşu, Vargas'ın evden kaçışı ve Heyward ile Kiké Hernández'in iki vuruş çabasıyla öne çıktı.
Betts ve Freeman'ın vuruşsuz kaldığı bir günde bile, Dodgers'ın 16 vuruşu (bunlardan 10'u 6-9'luk vuruşçulardan geldi) yılın büyük bölümünde üçüncü kez berabere kaldı.
Roberts Çarşamba günü yaptığı açıklamada, “Açıkçası siparişin alt kısmı hakkında çok fazla konuşma yapıldı” dedi. “Fakat bugün, üretken vuruşlar yaptıklarını, vuruşlar yaptıklarını, yürüyüşler yaptıklarını, iyi şeylerin gerçekleştiğini görebilirsiniz.”
Yine de bu sadece güçlü bir oyundu, geri dönen bir seriydi.
Sezonun bitimine iki ay kala, siparişin altındaki üretim, deja vu'yu tetikleyen önemli bir sorun olmaya devam ediyor.
Ve Dodgers şu andan ekim ayına kadar bir rota çizerken, bu belki de çözmeleri gereken en büyük sorun haline geliyor.