NEW YORK –
Pazartesinin Dodgers için izinli bir gün olmaması gerekiyordu.
O öğleden sonra Citi Field'ın üzerinden geçen beklenmedik derecede ılıman hava göz önüne alındığında, muhtemelen buna da gerek yoktu.
Ancak maç öncesi tahminlerde (nihayetinde asılsız) sağanak yağmurun tehdit oluşturması nedeniyle, New York Mets'e karşı Dodgers'ın Anma Günü matinesi erken iptal edildi.
Bir zamanlar çökmekte olan bir kadrodan iki gün, üç galibiyet ve 18 koşunun ardından, yağmurun şimdi kılık değiştirmiş bir lütuf olarak görmemesi zor.
Bu hafta New York'a üst üste beş maçta, son 16 maçından dokuzunda mağlubiyetle ve 10 Mayıs'tan bu yana yarışma başına sadece 3,5 koşu ortalamasıyla yıldızlarla dolu bir hücumla geldikten sonra Dodgers, Big Apple'ı Çarşamba gecesi rotasına geri bıraktı.
Salı günkü doubleheader maçının her ikisini de aldılar. Üç maçlık seri galibiyetini Çarşamba günü 10-3'lük bir galibiyetle tamamladılar.
Ve Pazartesi günü planlanmamış bir “iş gününün” tadını çıkardıktan sonra – takımın itişip kakışan smaçörlerinin çoğu oyun oynandıktan sonra bile oyun sahasında kalıp vuruş kafeslerine vurduğunda – Dodgers hücumu yeniden rayına oturmuş gibi göründü ve 37 dakika boyunca bir patlama yaşadı. isabetler, yedi home run ve son zamanlarda yıldızlarla dolu kadrosundan kaçan yukarıdan aşağıya üretim.
“Bence [off day on Monday] bizim için iyi bir şeydi” dedi menajer Dave Roberts.
Baş kaleci Freddie Freeman, “Birçoğumuz bunu aldık ve bir nevi onunla koştuk” diye ekledi.
Salı günü Dodgers için bazı olumlu işaretler olsa da – çift kafalı oyunlarının 1. maçında 11 vuruşla geç bir geri dönüş yaptılar, ardından 2. maçta galibiyette 10 vuruş daha yaptılar – Çarşamba onların ilk gerçek hücum patlamasıydı. birkaç hafta içinde.
Bu sezon bir maçta en çok üçüncü olan 16 vuruş topladılar.
Dört home run yaptılar; bu sayı, 4 Mayıs'ta belirledikleri sezonun en yüksek seviyesinin çok altındaydı.
10 koşuları, 13 maçta ilk kez çift haneli skor elde etme çabaları oldu.
Ve hepsinden önemlisi, daha önce çok ağır vuruş düzeninin herhangi bir kısmına aşırı derecede bağımlı değillerdi.
Will Smith (sekizinci vuruşta oyunu bitirmek için 7-0'lık bir seriye yol açan eşitliği bozan patlama da dahil olmak üzere double ve iki home run yapan) ve Shohei Ohtani (iki haftalık çöküşü iki vuruşla sonlandıran) gibi yıldız oyuncular Sezonun 14. golü dahil) iyiydi.
Ancak Miguel Rojas (dört vuruş ve bir RBI), Miguel Vargas (bir vuruş, bir yürüyüş ve iki RBI) ve Kiké Hernández ve Jason Heyward (bir sayı dahil olmak üzere her biri iki vuruş) gibi sıralamanın en altındaki yarasalar da aynıydı. Heyward'dan).
Roberts, “Alt taraf ofansif olarak bazı şeyler yaptığında sayı atmamız sürpriz değil” dedi. “Bu bir bakıma böyle.”
Bu, Dodgers'ın, Mayıs ayının başında sürdürdüğü 14-2'lik seri olmasa da, geçen hafta sona eren en az dört maçlık galibiyet serisinden bu yana en iyi oyun süresiyle sonuçlandı.
O zamandan beri senkronize değillerdi, özgüvenleri düşüktü ve sahada beklenmedik bir şekilde cansız görünüyorlardı.
Ancak daha sonra, izin günlerinin avantajını kullandılar, takım çapında acil bir geri dönüş yaptılar ve bu Doğu Yakası yolculuğunda bir zamanlar beklenmedik bir 3-3'lük rekorla Los Angeles'a döndüler.
Pazartesinin Dodgers için izinli bir gün olmaması gerekiyordu.
O öğleden sonra Citi Field'ın üzerinden geçen beklenmedik derecede ılıman hava göz önüne alındığında, muhtemelen buna da gerek yoktu.
Ancak maç öncesi tahminlerde (nihayetinde asılsız) sağanak yağmurun tehdit oluşturması nedeniyle, New York Mets'e karşı Dodgers'ın Anma Günü matinesi erken iptal edildi.
Bir zamanlar çökmekte olan bir kadrodan iki gün, üç galibiyet ve 18 koşunun ardından, yağmurun şimdi kılık değiştirmiş bir lütuf olarak görmemesi zor.
Bu hafta New York'a üst üste beş maçta, son 16 maçından dokuzunda mağlubiyetle ve 10 Mayıs'tan bu yana yarışma başına sadece 3,5 koşu ortalamasıyla yıldızlarla dolu bir hücumla geldikten sonra Dodgers, Big Apple'ı Çarşamba gecesi rotasına geri bıraktı.
Salı günkü doubleheader maçının her ikisini de aldılar. Üç maçlık seri galibiyetini Çarşamba günü 10-3'lük bir galibiyetle tamamladılar.
Ve Pazartesi günü planlanmamış bir “iş gününün” tadını çıkardıktan sonra – takımın itişip kakışan smaçörlerinin çoğu oyun oynandıktan sonra bile oyun sahasında kalıp vuruş kafeslerine vurduğunda – Dodgers hücumu yeniden rayına oturmuş gibi göründü ve 37 dakika boyunca bir patlama yaşadı. isabetler, yedi home run ve son zamanlarda yıldızlarla dolu kadrosundan kaçan yukarıdan aşağıya üretim.
“Bence [off day on Monday] bizim için iyi bir şeydi” dedi menajer Dave Roberts.
Baş kaleci Freddie Freeman, “Birçoğumuz bunu aldık ve bir nevi onunla koştuk” diye ekledi.
Salı günü Dodgers için bazı olumlu işaretler olsa da – çift kafalı oyunlarının 1. maçında 11 vuruşla geç bir geri dönüş yaptılar, ardından 2. maçta galibiyette 10 vuruş daha yaptılar – Çarşamba onların ilk gerçek hücum patlamasıydı. birkaç hafta içinde.
Bu sezon bir maçta en çok üçüncü olan 16 vuruş topladılar.
Dört home run yaptılar; bu sayı, 4 Mayıs'ta belirledikleri sezonun en yüksek seviyesinin çok altındaydı.
10 koşuları, 13 maçta ilk kez çift haneli skor elde etme çabaları oldu.
Ve hepsinden önemlisi, daha önce çok ağır vuruş düzeninin herhangi bir kısmına aşırı derecede bağımlı değillerdi.
Will Smith (sekizinci vuruşta oyunu bitirmek için 7-0'lık bir seriye yol açan eşitliği bozan patlama da dahil olmak üzere double ve iki home run yapan) ve Shohei Ohtani (iki haftalık çöküşü iki vuruşla sonlandıran) gibi yıldız oyuncular Sezonun 14. golü dahil) iyiydi.
Ancak Miguel Rojas (dört vuruş ve bir RBI), Miguel Vargas (bir vuruş, bir yürüyüş ve iki RBI) ve Kiké Hernández ve Jason Heyward (bir sayı dahil olmak üzere her biri iki vuruş) gibi sıralamanın en altındaki yarasalar da aynıydı. Heyward'dan).
Roberts, “Alt taraf ofansif olarak bazı şeyler yaptığında sayı atmamız sürpriz değil” dedi. “Bu bir bakıma böyle.”
Bu, Dodgers'ın, Mayıs ayının başında sürdürdüğü 14-2'lik seri olmasa da, geçen hafta sona eren en az dört maçlık galibiyet serisinden bu yana en iyi oyun süresiyle sonuçlandı.
O zamandan beri senkronize değillerdi, özgüvenleri düşüktü ve sahada beklenmedik bir şekilde cansız görünüyorlardı.
Ancak daha sonra, izin günlerinin avantajını kullandılar, takım çapında acil bir geri dönüş yaptılar ve bu Doğu Yakası yolculuğunda bir zamanlar beklenmedik bir 3-3'lük rekorla Los Angeles'a döndüler.